Dag, lieve oma…

Een week geleden kregen we het nieuws. Het ging niet goed met mijn oma. Een longontsteking, er was geen verbetering. Toch knapte ze op en bezochten we haar afgelopen zaterdag. Ze was helder en maakte zelfs grapjes. Het was fijn om bij haar te zijn. Toch kregen we gisterochtend het telefoontje. Ze was er die nacht tussenuit geknepen. Lieve oma, deze brief is voor jou.

Lieve oma,

Maandagochtend gind al vroeg de telefoon. Marco nam op en het enige wat ik hoorde was “overleden”. Ik wist meteen dat het over jou ging. Zaterdag vertelde je mij nog dat het je tijd nog niet was. “Dat zou ie willen!”, zei je, toen we het hadden over of ze je boven al wilden komen halen. Nee, jij was hier nog niet klaar, zei je.

Ik had je al een tijdje niet meer gezien. Het was fijn om zaterdag even bij je te kunnen zijn. Om samen naar je tekeningen te kijken en te zien hoe Lola de ene tekening na de andere voor je maakte. Toen ik zei, teken oma maar na, kwam ze al snel met een hele mooie oma in roze bloemetjesjurk.

Het eerste wat je zei was, “Ik wil niet zo’n dunne armpjes en benen”. Snel tekende Lola de streepjes armen en beentjes met “riekhandjes en voetjes” wat dikker. “Ik wil ook nog oren om te kunnen horen”, zei je streng. Daarna was hij pas af. Lola was trots en haar portret mocht in het rijtje op de kast, naast alle andere tekeningen. Lekker kritisch was je, zoals altijd.

Je bent veel veranderd in de afgelopen jaren. Je was ook al bijna 94. Tot een paar jaar geleden, reed je nog rond ik je kleine autootje en woonde je zelfstandig in het huis met de grote tuin. De tuin waar het altijd vol zat met trouwe vogeltjes. Die vogeltjes, waar je ook nu nog zo van genoot, terwijl zo bij je op visite kwamen in het vogelhuisje, vlak voor je raam in het verzorgingstehuis. Iedere week ging je een paar keer kienen en won je zoveel “rommel”,dat je zelf niet wist wat je er mee aan moest. Dan vertelde je altijd stoer dat je zo vaak won, maar vergat je er bij te vertellen dat je ook wel heeeel vaak ging kienen.

Zo ging je ook nog altijd ieder jaar twee keer op vakantie naar Spanje. Met de bus, helemaal zelf. Super stoer! Standaard boekte je er iedere vakantie nog een weekje extra aan vast. Ook daar kocht je altijd weer souvenirs op de markt. Altijd was het weer een verrassing waar je mee thuis kwam. Je deed super je best om voor iedereen iets moois mee te nemen. Zo lief, maar meestal kwam je met de gekste dingen thuis. Dan waren we bang om het uit te pakken, haha. Synthetische pyjama’s die 6 maten te groot waren, of een Backstreet Boys pet. Of beter gezegd, twee petten, ook eentje voor mijn lief! Oh wat hebben we moeten lachen toen.

Je was mij er eentje hoor. Zo koppig en ontzettend eigenwijs als je was. Maar je was ook super creatief. Je schreef de mooiste gedichten en liedjes zomaar spontaan, zelfs met twee handen tegelijk in spiegelbeeld. Trots vertelde je dat je vroeger al zo mooi kon schrijven. Je kon mooi vertellen en wist ons mee te nemen op jouw avonturen van vroeger. Dat waren nog eens tijden.

Toen we afgelopen zaterdag bij je waren, wilde je mij graag je tekeningen laten zien. Een hele map vol met mandala tekeningen bladerde je trots voor mij om. Bladzijde voor bladzijde draaide je zachtjes om. Tot we bij een tekening kwamen met zeven vogeltjes. “Dit zijn mijn zeven kinderen”, vertelde je trots, en één voor één wees je ze aan. Vijf jongens en twee meisjes. “Eentje heb ik pas nog laten gaan”, vertelde je. “Mijn oudste zoon is er niet meer”, zei je, terwijl je stem wat oversloeg. Ik kreeg kippenvel en probeerde in ongezien mijn tranen weg te vegen.

Je oudste zoon, die nu weer bij je is. Net als opa. Die je al zoveel jaren hebt moeten missen. Eindelijk zijn jullie weer samen. Wat moet dat bijzonder zijn.

Lieve oma, ik kan het nog niet helemaal bevatten, dat ik je een paar dagen geleden nog een knuffel gaf en je het grapje maakte “Ik ben blij dat jullie zijn gekomen, maar nog blijer dat jullie weer gaan”. “Tot snel”, zei ik. “Dag Jans!”. Niet wetende dat we nog geen week later echt “afscheid” van je gaan nemen.

Dankjewel lieve oma, bedankt voor alle mooie herinneringen en ik hoop dat je het fijn hebt daarboven! Ik ga je missen!

Liefs, Janske