Personal Persoonlijk

80 penvriendinnen over de hele wereld

14 november 2018
Toen ik als tiener in de hoogtijdagen van mijn fangirl-fase zat met mijn favoriete Backstreet Boys had ik ontzettend veel penvriendinnen. Stuk voor stuk BSB fans. Ik schreef handgeschreven brieven aan zo’n 80 meiden over de hele wereld en leerde zelfs mijn hartsvriendin kennen via briefcontact. Ik schreef heel wat af. Nog steeds vind ik het heerlijk om te schrijven, alleen doe ik het nu vooral via mijn laptop, zonder pen op mijn blog.

Backstreet Boys

Nu de Backstreet Boys weer hebben aangekondigd dat ze volgend jaar eindelijk weer naar Nederland komen, komt de tiener in mij weer even naar buiten. Mooie herinneringen heb ik verzameld door de jaren heen met en dankzij deze boys. Ze hebben altijd veel voor mij betekend en door hen heb ik ontzettend veel bijzondere dingen meegemaakt en mooie vriendschappen mogen sluiten.

een paar van mijn kunstwerkjes

80 penvriendinnen

Het begon allemaal met mijn oproepje in de Hitkrant. Ik zocht een aantal stickers voor in mijn Backstreet Boys stickeralbum. Ja, echt waar! Ik was ook pas 14 hè, dan mag dat, toch?! Na mijn oproepje had ik binnen no time mijn stickerboek vol én hield ik er als extra leuk cadeau nog een aantal lieve penvriendinnetjes aan over.

Iedere dag klapperde onze brievenbus en lag er weer een stapeltje met vrolijk versierde brieven op de mat. Het was altijd weer een feestje om uit te pakken. Met veel meiden ruilde ik posters, interviews en foto’s van de boys. Met een paar meiden schreef ik lange persoonlijke brieven. Soms wel 10 kantjes vol. Ondanks dat we elkaar nog nooit eerder hadden ontmoet, vertelden we elkaar alles. Onze grootste geheimen. Alsof je in je dagboek schreef. Dankzij Facebook heb ik nu nog steeds contact met deze meiden (uit Canada en Duitsland), wat ik erg bijzonder vind.

Een kerstcadeau voor mijzelf

Als ik dan kijk wat nu mijn favoriete (uit de hand gelopen) hobby is, mijn persoonlijke blog, dan is dit geen grote verrassing. Ik ben nog steeds dol op schrijven en ook een persoonlijke brief of kaart vind ik altijd leuk om zelf te schrijven. Dat maakt het net even wat persoonlijker. Meestal probeer ik er dan ook iets speciaals van te maken, door het mooi te versieren. Zo had ik vroeger honderden (gel)pennen en stiften, in alle kleuren van de regenboog en maakte ik van iedere brief een uniek kunstwerkje.

Nog steeds vind ik het leuk om bijvoorbeeld mijn agenda of personal planner op een mooie manier mooi te versieren en kan ik altijd zo blij worden van nieuwe pennen. Zo kocht ik onlangs een paar mooie pastel gekleurde Sharpies en zou ik ook wel een van deze mooie caran d’ache pennen voor mijzelf willen. Misschien moet ik ze op mijn wensenlijstje zetten voor kerst. Dat is wel een toepasselijk en mooi cadeau!

Hou jij ook zo van schrijven? 

Spread the love

You Might Also Like

  • Maaike de Gruijter 14 november 2018 at 08:24

    Oh penvrienden…. ik had er ook zoveel. Overal over de wereld had ik adressen. Elke dag inderdaad heul veul post. Ik denk dat ik daarom ook nog steeds van echte post hou, alhoewel ik het eigenlijk te weinig verstuur.

    • Janske 14 november 2018 at 10:00

      Hebben wij ook niet nog met elkaar geschreven? Of alleen FB’s gedeeld en in ons schrift geschreven 😉

      • Maaike de Gruijter 14 november 2018 at 13:20

        Nee, niet geschreven. Wel heeeeeel veeeeel FB ‘s gedeeld inderdaad 😊

        • Miriam 31 augustus 2019 at 09:01

          Ik kom nu deze blog tegen. Zo tof om te lezen, want ik ook heb m’n beste vriendinnetje via de backstreet boys leren kennen en via briefcontract een super mooie vriendschap opgebouwd! Versierde brieven en enveloppen, hele dagboeken heb ik van haar en zij van mij; fantastisch!!

          • Janske 31 augustus 2019 at 21:36

            Wat leuk! Bijzonder hoe dat soms kan lopen he 🙂

  • Will 14 november 2018 at 11:12

    Toen ik vroeger jong was, tussen de 11 en 17 jaar, had ik ook penvriendinnen en vrienden.
    In die tijd schreef je nog brieven en kaarten.
    Dat ging iedere week over en weer.
    Je wist alles van elkaar, zo ging dat dan, geheimen had je niet voor elkaar.
    We hadden in die tijd nog geen tv, dus je had nog veel tijd om te schrijven.
    Er waren vriendinnen bij die ik op vakanties had ontmoet , in Nederland en Duitsland.
    Ook jongens uit Duitsland, die mijn vriendin en ik hadden ontmoet in Callantsoog.
    Ik was fan van Duitse Popidolen, zoals Conny Froboes en Peter Kraus.
    En meisjes en jongens uit Popidoolbladen, die een correspondentievriend of vriendin zochten.
    Alle brieven en kaarten enz. heb ik nog allemaal in een doos bewaard.
    Soms , als ik nostalgische neigingen heb, lees ik ze nog wel eens door.
    Jammer genoeg is dat allemaal voorbij, was toch een leuke tijd.
    Nu correspondeer ik met een nichtje, die aan de andere kant van ons land woont. We zien elkaar weinig.
    We schrijven meestal via email, maar soms per brief, want dat vinden wij toch gezelliger.
    Ook mail ik nog wel met gewone vriendinnen, maar dat is toch niet net zo als vroeger.
    Toch blijft het leuk, als er weer een brief op de deurmat ligt.
    Email is toch iets onpersoonlijker.
    Nu is het eigenlijk nog alleen kaarten of brieven versturen , als er iemand jarig is, of met de Kerst.
    Maar, oke, de tijden zijn veranderd, zo is het nou eenmaal.

  • Els 14 november 2018 at 13:35

    Ooh ja leuk penvriendinnen, ik wou ze wel altijd hebben, maar het kwam er nooit van. En als je 33 bent, is het te laat haha