Persoonlijke update – uitslag bloedonderzoek

Zoals ik al vertelde, gaat het de anderhalve afgelopen week niet zo goed met mij. Ik voelde mij al een paar dagen niet lekker en vorige week donderdag bereikte dat zijn dieptepunt. Mijn huisarts zag dat mijn bloeddruk véél te hoog was. Ik kreeg medicatie en moest bloedprikken voor onderzoek. Gisteren kreeg ik de uitslag.

Hoge bloeddruk tijdens zwangerschappen

Tijdens mijn zwangerschappen had ik ook een te hoge bloeddruk. Dit werd (vooral bij de tweede zwangerschap) steeds bedreigender voor mijn gezondheid, waardoor we er voor kozen om vroeg in te leiden. Dit liep uit tot een fiasco, waardoor ik weer thuis zat met een té hoge bloeddruk en de daarbij behorende symptomen. Na mijn bevalling van Coco was mijn bloeddruk zelfs zó hoog, dat ik er na mijn zwangerschap nog een zwangerschapsvergiftiging aan over hield. Wat een feestje!

Griepje?

Omdat ik de afgelopen dagen steeds meer lichamelijke klachten kreeg, welke mij een flashback gaven naar mijn zwangerschappen, had ik al snel het vermoeden dat het mijn bloeddruk zou zijn. Samen met vriendlief deed ik een meting op dinsdagavond. Mijn bloeddruk was wel wat verhoogd, maar niet extreem. Misschien zat ik tegen een griepje aan. Even rustig aan en afwachten.

Flauwvallen

Die donderdag voelde ik mij ’s morgens al niet helemaal fit. Ik bracht de kinderen naar school en “half zwevend” fietste ik op mijn gemakje naar mijn werk. Pffff, wat voelde ik mij vreemd. Na een tijdje werd het alleen maar erger en om 10 uur voelde het alsof ik moest flauwvallen, zo akelig voelde ik mij.

Gelukkig was mijn collega zo lief om voor mij in te vallen zodat ik (voorzichtig) naar huis kon. Ik belde de huisarts en mocht diezelfde middag nog langskomen. Eenmaal thuis deed ik opnieuw een bloeddrukmeting en zat ik op ongeveer 160/100. Dit was inderdaad erg hoog. Ik voelde mij zo slecht. Bah. Vriendlief was zo lief dat hij met mij mee ging naar de dokter. Ik vertrouwde mijn lichaam namelijk niet genoeg om alleen te gaan en zag mijzelf al inchecken in het ziekenhuis.

Bloeddruk van 200/110

Bij de dokter waren we gelukkig direct aan de beurt. Hij luisterde naar mijn verhaal en deed een meting van mijn bloeddruk. Deze gaf aan 200/110. Veel te hoog dus. Geen wonder dat ik mijzelf zo slecht voelde. Hij schreef meteen bloeddruk verlagende medicatie voor en zei dat ik een week later moest terugkomen om te kijken of de bloeddruk was gezakt.

Uiteraard was de medicatie niet op voorraad in onze apotheek, dus ik was blij dat vriendlief er bij was zodat we naar een andere konden rijden. ik voelde mij namelijk steeds slechter. Diezelfde middag begon ik met de medicatie en ik hoopte dat ik er iets van zou voelen. Helaas was dit niet zo, dus deed ik rustig aan.

Bloedprikken

Vrijdagochtend ging ik samen met Lola naar de dichtstbijzijnde locatie om bloed te prikken. Lola vond het allemaal wel spannend, in zo’n bejaardentehuis en zo’n “zuster” die mama’s arm leeg prikt met buisjes. Lola was heel erg trots op mij, want ik had niet gehuild. Haha, schatje!

In de dagen daarna voelde ik mij ondanks de medicatie niet veel beter. Iedere kleine inspanning kostte zoveel energie. Mijn armen en benen voelden zwaar en tintelden, ik was duizelig, had hoofdpijn en buikpijn en voelde mij vooral erg belabberd. Echt niet fijn dus. Dinsdag kreeg ik via de mail mijn uitslagen van het bloedonderzoek. Nou weet ik natuurlijk niets van die waardes af, dus echt veel wijs kwam ik er niet uit. Even afwachten tot vrijdag dus, tot het gesprek bij de huisarts.

Controle huisarts

Gisteren was het eindelijk vrijdag en ging ik samen met Lola naar de huisarts. Ze vertelde meteen dat de uitslag van het bloedonderzoek helemaal goed was. Dat was goed nieuws. Ook deed ze opnieuw een meting van mijn bloeddruk, welke inderdaad al mooi was gezakt naar 140/100. Ook dit was goed nieuws. Maar waarom ik mij dan nog steeds zo slecht voelde…dat kon ze nu niet zeggen. Mijn klachten konden inderdaad door de te hoge bloeddruk komen en dit gevoel kon best nog een paar weken aanblijven. Als het daarna niet af zou nemen, moest ik een afspraak maken met de internist voor verder onderzoek.

Dankjewel!

Voor de zekerheid heb ik alvast een afspraak gepland, wat maar goed is ook, want de wachttijd was nu als meer dan een maand. Ook lijf ik voorlopig mijn medicatie nog even innemen. Ik hoop zo dat ik mij snel weer de oude voel. Dit is zoooo niet fijn.

De afgelopen week heb ik zoveel lieve berichtjes gekregen van iedereen, wat zo ontzettend fijn was. Dank jullie wel allemaal! Zo lief! Hopelijk gaat het snel beter met mij zodat ik weer een leukere update van mijzelf kan delen!

Liefs, Janske