Alweer een maand geleden mocht Lola beginnen bij de zwemles. Al een paar weken had ik er nachtmerries over, mijn kleine meisje “alleen” in dat diepe zwembad. Je wilt niet weten wat ik allemaal droomde, maar ze liepen meestal niet goed af. Inmiddels heeft mevrouwtje er al 5 zwemlessen opzitten. Hoe hebben wij deze eerste zwemlessen ervaren en hoe is het met de doodsangsten van deze mama. Kan ik inmiddels alweer beter slapen?
Nachtmerries over de zwemles
Ik weet nog zo goed dat ik hoorde dat de zwemjuf van bij het peuterzwemmen zei dat Lola over twee weken mocht starten bij de zwemles. Slik! Mijn kleine meisje, waar papa of ik altijd mee samen zwom, mocht nu ineens helemaal zelf op zwemles. Met gemixte gevoelens reageerde ik super enthousiast, waarbij Lola zich natuurlijk super trots voelde. Ze mocht naar de zwemles. Jippie!
In de dagen daarna maakte ik mij toch wel druk om die stomme zwemles. Ik sliep er slecht door en had verschillende nachtmerries waarin er vreselijke dingen gebeurden met Lola tijdens de zwemles. Huilend schrok ik wakker. Nee, die zwemles was iets waar ik niet echt naar uitkeek. Ik had er ook echt last van. Alle spanningen van een nieuwe periode, eerder naar de basisschool, zwemles…het was vooral voor mij toch wel een dingetje hoor.
De allereerste zwemles
Inmiddels had ik hier al verteld hoe Lola’s eerste schooldag was en hoe het haar eerste maand op de basisschool is vergaan. Maar nog niets over de zwemles. Lola mocht voor de eerste keer naar de zwemles op haar vierde verjaardag. Omdat ik de regenboog snoeptaart nog wilde versieren en de laatste slingers op wilde hangen, ging papa met haar mee. Ondertussen was ik poepiezenuwachtig en hield ik het bijna niet meer. Die taart was dus een prima afleiding.
Tijdens de eerste les mochten alle kindjes rustig wennen. Sommige van hen bleven de eerste 10 minuten toekijken vanaf de zijkant van het badje. Even aftasten wat de bedoeling was. Een zwemjuf en twee meesters hielpen mee met de kindjes in het water. Op een speelse manier wennen de kinderen aan het water. Lola durfde na 10 minuten ook mee te doen en liet meteen zien dat ze al veel geleerd had bij het peuterzwemmen. Helemaal trots kwam ze daarna thuis van haar eerste zwemles. Ik was vooral blij dat ze niet verzopen was en wilde precies weten hoe zo’n zwemles er aan toeging. Pas aan het eind van de dag, na een hele dag feesten, kreeg ik een verslag van vriendlief. Dat luchtte wel op.
Toen was het brullen
De tweede zwemles was het mijn beurt om mee te gaan kijken. Lola ging dit keer meteen het water in en als een stoere waterrat deed ze alle oefeningen super fanatiek mee. Ik kreeg het al benauwd als ik er naar keek, wat een energie…pffff. De zwemles duurt 45 minuten. Na een half uurtje “zwemmen” kregen de kinderen van die surfplankjes om oefeningen mee te doen. Lola vond het wel een leuk idee om haar plankje rechtop onderwater te duwen. “Kijk, meester?!” Helaas schoot het plankje met harde vaart omhoog uit het water. Recht in haar gezicht. Toen was het brullen. Aan de reactie te zien op het gezicht van de badmeester zag ik dat het echt heel hard was gegaan. Toch ging Lola super stoer verder zwemmen. Tot ze toch wel besefte hoeveel pijn ze had. Toen was ze klaar met de zwemles en kwam ze in haar natte zwempak even bij mij op schoot een potje huilen. Arm ding.
Mijn eerste zwemles
Op zich was “mijn” eerste ervaring met Lola’s zwemles best goed. Om Lola’s “duikplank-kusje” na dan, natuurlijk. Ik vond het fijn om eindelijk te zien wat er nou precies gebeurde tijdens de zwemles. Het water was bijvoorbeeld maar zo’n 80 cm diep. Ik had verwacht dat het veel dieper zou zijn. De kinderen worden goed in de gaten gehouden en Lola vind het super leuk. Ze doet enthousiast mee en heeft er echt plezier in. Trots kijkt ze af en toe mijn kant op om te kijken of ik haar wel in de gaten hou.
Wat ben ik trots!
Ze doet het super. Afgelopen zaterdag moest ze bijvoorbeeld op haar buik drijven met haar snoet onder water. Dit deed ze zo relaxt, wel 12 seconden! Ik was zo trots! Mooi om te zien dat alle kinderen op hun eigen tempo mogen wennen aan het water. Zo was er ook een kindje die liever mee keek in plaats van echt mee doen. Er wordt niet kei hard gepushed, gewoon op het tempo van je kindje. Wel worden ze goed uitgedaagd, maar er is ook ruimte om te spelen. Wennen aan het water.
Viel het mee of tegen?
Al met al valt het dus ontzettend mee die zwemles. Ik heb er in ieder geval geen nachtmerries meer over. Lola vindt het leuk en ik ben vooral blij en trots dat ze zo geniet. Kleine knapperd!
Inmiddels zit de derde op zwemles. Ik heb er niet zoveel moeite meegehad. Ik vindt als ze mogen proefzwemmen echt zo spannend misschien nog wel erger als de kids! Maar mijn kids hebben het altijd goed naar hun zin gehad op zwemles geen tranen of iets dergelijks en nu bij de 3de zie ik juffen voor de 3de x is erg vertrouwd en de jongste kent ze nog van de zwemlessen van broer en zus, dat scheelt ook