Een tijdje geleden viel er een envelop in mijn brievenbus, met daarin een uitnodiging om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek voor baarmoederhalskanker. Niet echt de leukste post die je wilt ontvangen, maar wel eentje die erg belangrijk is. Je stelt jezelf op zo’n moment meteen de vraag, ga ik wel of niet mee doen met het onderzoek?
De eerste keer
Zo’n vijf jaar geleden kreeg ik voor het eerst zo’n zelfde uitnodiging. Ik wist niet precies wat mij te wachten stond, maar besloot zonder twijfel dat ik mee wilde werken aan het onderzoek. Ik vond het belangrijk om te weten of ik een verhoogde kans heb ik baarmoederhalskanker. Mocht dit zo zijn, dan ben ik er in ieder geval in een vroeg stadium bij.
Toen ik voor de eerste keer een uitstrijkje liet maken bij de huisartsassistente was dat een (zacht gezegd) niet zo’n prettige ervaring. De vrouw die mij hielp was erg zakelijk en behandelde mij echt als een routineklusje. Ze legde niets uit, was behoorlijk hardhandig (lees: lomp) en zeurde daarna ook nog dat het uitstrijkje misschien opnieuw moest omdat er bloed bij zat. Met een pijnlijk onderkantje en een nare ervaring rijker ging ik daarna weer naar huis. Gelukkig kreeg ik binnen vier weken te horen dat alles goed was én dat ik niet opnieuw terug hoefde te komen voor een nieuw onderzoek. Achteraf bleek ik toen al zwanger te zijn van Lola. Dat wist ik toen alleen nog niet.
Vijf jaar later opnieuw
Nu, vijf jaar later keek ik natuurlijk niet heel erg uit naar een nieuw baarmoederhalskanker bevolkingsonderzoek. Toch wist ik meteen dat ik mee wilde doen. Met twee bevallingen heb ik wel voor hetere vuren gestaan en ik weet hoe belangrijk het onderzoek is. Zeker nu ik een gezin heb, voel ik mij verantwoordelijk en ben ik het ook en beetje verplicht naar hen om dit onderzoek gewoon te laten doen.
Gisteren was het dan zo ver. Op mijn vrije maandagochtend had ik eerst mijn onderzoek gepland en daarna mocht ik meteen door naar mijn tandarts omdat er een vulling uit mijn kies was gevallen vorige week. Yay, wat een feestelijk begin van de week! Het begon meteen fijn, want ik moest ruim een half uur wachten voordat ik aan de beurt was. Er kwam een spoedgeval tussendoor, en gelukkig kwam de assistente mij lief vragen of dit geen probleem was. Gelukkig had ik nog extra tijd over, dus het kon.
Helemaal niet zo vervelend
Eenmaal aan de beurt moest ik een paar simpele vragen beantwoorden en gaf ik meteen aan dat mijn vorige onderzoek niet heel erg prettig was gegaan. Deze dame toonde veel begrip en gaf mij meteen het vertrouwen dat ze voorzichtig te werk zou gaan. Dat was gelukkig ook zo. Ze vertelde precies wat ze deed en het was helemaal niet zo vervelend. Voor ik het wist was ze al klaar met het onderzoek. Wat een verschil met de eerste keer. Ik bedankte haar dat ze het zo rustig deed. Het is ook allemaal best gevoelig daaronder, dus een beetje voorzichtig te werk gaan is niet teveel gevraagd. Ze begreep dit volledig.
Over uiterlijk 6 weken weet ik of alles goed is. Ik ga er natuurlijk gewoon van uit dat dit zo is. Ik ben blij dat ik opnieuw heb meegedaan aan het onderzoek. Het is zeker geen leuk onderzoek om te doen, maar ik weet nu ook dat het reuze mee kan vallen met de pijn en het ook mee kan vallen. Over vijf jaar zal ik daarom gewoon weer mee doen.
Alle informatie over dit onderzoek lees je hier.
Yep ben al 2 x geweest en goede ervaringen dus dat is fijn!
Inderdaad: geen feestje, maar wel belangrijk.
Ik heb deze uitnodiging nooit ontvangen toen ik 30 werd. Hopelijk wel als ik 35 word dan zal ik zeker meedoen! Misschien eventjes vervelend maar voor een goed doel.
Dat is wel vreemd eigenlijk…
Ik heb altijd meegedaan, want je weet maar nooit.
Heb het nooit een vervelende ervaring gevonden. Heb geen baarmoeder en eierstokken meer, dus weet niet of het dan nog hoeft.
Heb geen bericht gehad, maar zal er even naar vragen bij de huisarts.
O, ik lees toevallig, dat het onderzoek voor vrouwen van 30 tot 60 jaar is. Dus dan krijg ik geen oproep meer.
Spannend zeg!! Ook ik heb al meerdere keren gedaan. Zo belangrijk om er op tijd bij te zijn.
Eigenlijk vind ik dat ze dat voor borstkanker ook al veel eerder zouden moeten doen.
Inderdaad! In Duitsland doen ze het blijkbaar ieder jaar en al veel eerder.
Ik kreeg hem toen ik net bevallen was. Heb er toen niet meer aan gedacht en een paar Maanden later kwam ik ‘m weer tegen. Ik heb toen gelijk een afspraak gemaakt. Vond het uiteindelijk erg meevallen en gelukkig niks aan de hand. Over iets meer dan 2 jaar “mogen” we weer!