Extreme jeuk tijdens de zwangerschap. Als er íets een verschrikkelijke zwangerschapskwaaltje is, dan is dat het wel. Ik heb tijdens mijn beide zwangerschappen heel wat vervelende kwaaltjes mogen afvinken, maar die gekmakende jeuk stond altijd met stip bovenaan. Voor alle mama’s to be met ditzelfde mega vervelende zwangerschapskwaaltje, hopelijk kan ik jou met mijn verhaal al die maanden met extreme jeuk besparen.
Als je mij al langer volgt dan weet je dat ik tijdens mijn beide zwangerschappen helaas niet echt heb kunnen genieten. Dit kwam vooral omdat ik last had van extreme jeuk over mijn hele lijf. Het was echt verschrikkelijk en beïnvloedde mijn hele zwangerschap, welke eigenlijk zo bijzonder had kunnen zijn. Gelukkig vond ik na alles geprobeerd te hebben eindelijk de “oplossing” tegen de extreme jeuk, in de vorm van lichttherapie.
Hoe het begon
Het begon allemaal in februari 2014. Ik was 24 weken zwanger van ons eerste kindje en uit het niets kreeg ik van de ene op de andere dag zomaar ineens jeuk. Het begon op een paar plekken, maar binnen een paar dagen jeukte mijn hele lijf en zat ik helemaal onder de uitslag. Overal, behalve in mijn gezicht (Thank God!). Het jeukte niet maar eventjes of een beetje. Het jeukte continu, 24 uur per dag en dan ook nog eens extreem. Ik kon niet stoppen met krabben. Ik sliep nog maar zo’n 2 uur per nacht omdat ik de hele nacht (zelfs in mijn slaap) mijzelf open krapte. Ik werd er helemaal gek van en was compleet uitgeput.
Ik zag er echt verschrikkelijk uit met al die uitslag, en die jeuk!
Niemand wist wat het was
Ik bezocht mijn huisarts, gynaecoloog en dermatoloog en niemand wist precies wat het was. Ik kreeg een bloed en urineonderzoek om te kijken of het zwangerschapsjeuk was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ondertussen bleef de jeuk mij 24 uur per dag gek maken en kreeg ik allerlei tips van vrienden en familie tegen de jeuk. Ik probeerde ze allemaal. Zemelen badjes, koelende zalfjes. Maar niets dat hielp.
Ook kreeg ik zalfjes voorgeschreven, welke absoluut niet gebruikt mochten worden tijdens je zwangerschap i.v.m. alle hormonen die er in zaten. Deze kreeg ik (geheel terecht) met heel veel moeite en telefoontjes naar de dermatoloog pas mee naar huis vanuit de apotheek. Iedere week opnieuw zat ik (huilend en totaal uitgeput) weer bij de gynaecoloog en dermatoloog en niemand kon precies vinden wat ik had. Een keer stonden er zelfs 4 dermatologen te kijken naar mijn huid en vlogen de meest fascinerende thermen langs mijn oren, maar nog steeds kon niemand het juiste woord vinden. Gelukkig kreeg ik ook steeds een echo bij mijn gynaecoloog om te kijken om mijn baby geen last had van al mijn avonturen. Gelukkig was dit nooit het geval.
Via via kreeg ik een tip over lichttherapie en ik besloot om via mijn huisarts een doorverwijzing te vragen. Net als alle voorgaande afspraken duurde dit natuurlijk ook weer veel te lang en na twee weken kon ik eindelijk starten met lichttherapie.
binnen in de cabine
Lichttherapie, wat is dat?
Iedere maandag, woensdag en vrijdag meldde ik mij om 08:00 uur ’s morgens in het ziekenhuis bij de afdeling lichttherapie. De eerste keer dat ik er naar toe ging had ik voorafgaand een gesprekje en moest ik wat formulieren ondertekenen i.v.m. de risico’s. Daarna mocht ik mij uitkleden in een klein kleedkamertje om vervolgens in de lichtcabine te gaan staan. Daar kreeg ik een brilletje op (en een masker op vanwege mijn zwangerschap, ter voorkomen van een zwangerschapsmasker). Daarna mocht ik voor de eerste keer in de lichtcabine plaatsnemen. De lichtcabine ziet er uit als een staande zonnebank die je vanaf alle kanten bestraald. Mijn eerste sessie duurde slechts 4 seconden.
Bij iedere nieuwe sessie wordt vooraf je huid bekeken en naar aanleiding daarvan wordt de lichtcabine op de juiste straling en tijd ingesteld. Je huid moet als het ware net iets verbranden, maar je moet er geen pijn aan krijgen. Het was daarom soms echt even aftasten en wanneer ik toch voelde dat mijn huid toch iets te hard verbrand was sloeg ik een sessie over om hem wat langer te kunnen laten rusten. Dit ben ik blijven herhalen tot aan mijn bevalling. Op de dag van mijn bevalling heeft vriendlief zelfs nog gebeld dat ik niet kon komen.
Ahhhhhhh, de laatste uurtjes met zijn tweetjes!
Na een paar weken merkte ik duidelijk verschil in jeuk. De extreme jeuk veranderde in een zeurende jeuk en zwakte steeds verder af. Na al die vreselijke hormonenzalfjes die ik tubes leeg smeerde over mijn hele lijf was er nu eindelijk vooruitgang! De jeuk duurde de eerste keer wel echt tot het eind van mijn zwangerschap, maar was nu wel draaglijk.
Nog een keer…
Bij mijn tweede zwangerschap kreeg ik in mijn 24ste week exact dezelfde symptomen. Mijn grootste nachtmerrie kwam uit en ja hoor, de jeuk was weer terug! Dit keer wist ik precies wat ik wel en wat ik vooral niet wilde. Geen slechte zalfjes meer, maar zo snel mogelijk starten met lichttherapie. Gelukkig kon ik dit keer vrijwel meteen van start en merkte ik binnen een paar weken al verschil. Vrij snel daarna werd de jeuk stukken minder en had ik er geen extreme last van. Helaas zat ik op dat moment wel al in de ziektewet vanwege mijn harde buiken, dus echt genieten was er ook dit keer voor mij niet meer bij. Maar het feit dat de jeuk zo goed als weg was, scheelde zo ontzettend veel!
Ook tijdens mijn tweede zwangerschap bleef ik trouw drie keer in de week naar lichttherapie gaan, wat soms echt wel een gepuzzel was met een peuter in huis. Maar alles was beter dan die verschrikkelijke jeuk.
Mijn advies voor andere mama’s (to be) met extreme jeuk
Wat ik heb geleerd van mijn ervaringen is om meteen actie te ondernemen. Maak meteen een afspraak met je huisarts en vraag een doorverwijzing naar een dermatoloog. Vaak duurt het namelijk even voordat je überhaubt een afspraak kunt inplannen en iedere minuut met jeuk is er een te veel. Lichttherapie was voor mij uiteindelijk dé oplossing en ik kan het daarom alleen maar adviseren vanuit mijn eigen ervaring. Wil je meer informatie weten over lichttherapie, dan kun je deze hier vinden.
Dit hele traject was behoorlijk heftig. Alle bezoekjes aan het ziekenhuis, de dermatologen, gynaecologen en drie-wekelijkse bezoekjes aan de lichttherapie. Maar uiteindelijk kreeg ik twee kerngezonde dochters en was dat alle jeuk, zorgen, stress en onzekerheid dubbel en dwars waard. Uiteindelijk kreeg ik een half jaar na de geboorte van onze jongste dochter Coco opnieuw jeuk, maar deze duurde gelukkig maar een paar weken. Bij mij is er nooit 100% zeker een naam op mijn “soort” jeuk gezet omdat het altijd afweek van alle andere soorten. Hopelijk ben ik er vanaf nu voor altijd vanaf!
Mocht je vragen hebben over dit onderwerp dan kun je ze hieronder stellen of contact met mij opnemen via info@janske.nl zodat ik je hopelijk kan helpen.
Lees hier mijn zwangerschapsupdates en alles over mijn ervaringen met deze extreme jeuk.
Oh jeuk is vreselijk ! Ik spreek uit ervaring want ik heb zonneallergie, volop in de zon genieten kan ik niet want dan krijg ik ook over mijn hele lichaam vreselijk jeukende bultjes. Gelukkig hoef ik alleen maar uit de zon te blijven om het te voorkomen.
vreselijk zeg…gelukkig weet je hoe je het kunt voorkomen…maar wel lastig lijkt me, of niet?
Bij mijn tweede zwangerschap begon ook bij mij de jeuk. Halverwege de zwangerschap bleef ik krabben. Het werd zo erg dat ik van mijn man, die chronische jeuk heeft, een antihistamine pakte voor wat verlichting. Dit was geen aanrader met de zwangerschap, maar ik moest iets. De menthol zalfjes van de arts deden niet zoveel, dus later daar ook een pilletje gevraagd die wel met de zwangerschap werkte. Het gaf voldoende verlichting om normaal de dag door te komen. Lichttherapie klinkt wel een stuk prettiger tijdens de zwangerschap en misschien moet ik manlief ook maar een keer sturen.
Zeker doen! Bij de lichttherapie waar ik zat kwamen mensen met allerlei klachten. Ik was (helaas) een uitzonderlijk geval. Als het hem zou kunnen helpen weet ik zeker dat hij er super blij mee zou zijn! Waarom niet?!
[…] huid openkrabde en soms blauwe plekken had ter grootte van een sinaasappel. Had ik deze blog van Janske dus maar eerder gelezen, waarin ze vertelt over dé […]