De pijnlijke reden waarom ik moest stoppen met de borstvoeding

Vorige week nog was mijn ‘doel’ nog om tot Coco’s eerste verjaardag borstvoeding te blijven geven. Een prachtige mijlpaal welke ik nooit verwacht had te halen. Helaas moest ik dit doel deze week onverwacht aanpassen en ben ik gestopt met het geven van borstvoeding. Niet omdat ik dat zelf perse wilde, maar om een wel erg pijnlijke reden.

Mijn eerste keer voeden

Lola heb ik mogen voeden tot ze 8,5 maanden oud was. Dat vond ik al een hele prestatie, zeker omdat het regelmatig echt afzien was en er vele ups en downs waren. Ik heb vaak genoeg geschreeuwd van de pijn en gehuild van frustratie omdat het niet zo goed ging. Uiteindelijk besloot ik dat het goed was geweest en dat ik er letterlijk en figuurlijk alles uitgehaald had wat er in zat. Het was goed zo.

Poging twee

Bij Coco stond ik er weer helemaal blanco in en had ik totaal geen verwachtingen of doelen voor mijzelf. Ik zou wel zien hoe het dit keer zou gaan. De eerste dagen kreeg Coco te weinig voeding binnen en moesten we zelfs bijvoeden en een nacht langer in het ziekenhuis blijven hiervoor. Even dacht ik dat ik dit keer geen borstvoeding kon gaan geven. Maar ik gaf niet op. Na een wat stroeve en pijnlijke (auuuuwwww die stomme kloven!) start ging het daarna super goed en liep het als een tiet.

Volledige borstvoeding

Iedere maand stelde ik mijn ‘doelen’ bij en elke voeding was er weer eentje extra. Als eerste doel hoopte ik tenminste tijdens mijn hele verlof te kunnen voeden. Dit lukte. Daarna ging ik weer werken en verwachte ik dat ik net zoals bij Lola niet meer volledig zou kunnen voeden omdat mijn melkproductie dan waarschijnlijk wel weer terug zou lopen. Dit bleek niet zo te zijn en tot Lola’s verjaardag (Coco was toen 9 maanden oud) heb ik haar volledig kunnen voeden.

Langzaam afbouwen

Vanaf die dag ben ik overgegaan op alleen de eerste en laatste voeding van de dag, wat prima ging. Bij 10 maanden merkte ik wel dat ze in de avond steeds vaker toch een extra flesje nodig had na de borstvoeding. Vanaf dat moment gaf ik haar alleen nog maar in de ochtend borstvoeding. Dat ging ook erg goed. Tot ongeveer een week geleden.

Dan is het klaar

Ik was mevrouwtje aan het voeden en ineens leek het haar wel een grappig idee (tenminste, ze begon te lachen) om even kei hard, maar dan ook echt kei hard met die twee schattige mini tandjes van haar in mijn tepel te bijten. AAUUUUUUUWWWWWW!!! Ik schreeuwde het uit en ze schrok zo erg van mijn reactie dat ze er van moest huilen en nog even met haar gezichtje weg draaide (terwijl ze nog beet had) JIKES! Ik zal je de details besparen, maar ik was blij dat hij er nog aan zat.

Holly macaroni wat was dat pijnlijk zeg. Maar ja, er moest toch gedronken worden. Ik kon moeilijk papa vragen om borstvoeding te geven. Dus beet ik even op mijn tanden (ja,ik mocht wel bijten,haha) en probeerde ik het opnieuw. Daarna dronk ze wel gewoon weer. Fjieeuwww…gelukkig, ze is zo geschrokken dat ze het niet meer doet, dacht ik nog. Toch?

De volgende ochtend was mijn “vriendin” nog steeds beurs, maar het was weer tijd voor het ontbijtje, dus ‘here we go!”. Nog geen drie minuten was mevrouwtje aan het drinken of ze keek mij weer aan met die foute glimlach van d’r en IEEEEEEEKKKKK! GR@#!RRR . Dit keer beet ze zelfs zo hard dat ik bijna sterretjes zag en er zelfs bloed aan te pas kwam. DIT. IS.NIET.TOF. Dan maar aan de andere kant proberen….en ja hoor…die werd ook even geperforeerd. “Maak maar een fles”, riep ik naar beneden.

De volgende dag gebeurde weer precies hetzelfde, aan beiden kanten. De hele dag liep ik rond met het gevoel alsof ik twee tepelpiercings had laten zetten. Auw.

Ik ben er klaar mee

Jammer, maar helaas. Dit was voor mij de druppel. Ik besloot dat ik alleen de volgende ochtend nog een poging zou wagen en dat het dan echt de allerlaatste keer zou zijn. Ik probeerde er niet te veel over na te denken want het is stiekem best een emotioneel momentje voor mij. Afsluiten van een bijzondere periode.

Afgelopen dinsdag was de allerlaatste keer dat ik borstvoeding zou gaan geven. Ik vroeg vriendlief om er een foto van te maken. Van dit intieme momentje tussen moeder en dochter. Coco was eigenlijk vooral bezig met papa en dronk maar en klein beetje. Maar voor zo lang het duurde genoot ik nog heel even zoveel ik kon en voelde ik toch wel wat emoties (en een paar tranen) opkomen. Wat is het toch bijzonder om je kindje zelf te kunnen voeden. Onbeschrijflijk mooi van moeder natuur.

Twee extra melkflessen op de weegschaal

Mijn twee “vriendinnen” moeten wel nog even bijkomen van de heftige bijtacties van Coco en het feit dat ze nu niet meer iedere ochtend worden leeggedronken. Ze moeten duidelijk nog even wennen aan hun nieuwe functie. Haha. Niet heel erg prettig en ook niet handig tijdens mijn Weight Watchers avontuur wanneer je met twee extra melkflessen op de weegschaal moet gaan staan. Hopelijk neemt mijn productie de komende dagen helemaal af en word mijn lichaam weer normaal. Daar ben ik ook wel aan toe inmiddels.

Dit was het einde van mijn borstvoedingsavontuur. Elf maanden lang mocht ik mijn baby zelf voeden en nu laat ik haar ‘los’. Zo voelt dat een klein beetje. Ik ben ontzettend trots en dankbaar op mijzelf én op Coco dat we het samen zo lang hebben volgehouden en heb haar een grote knuffel gegeven en haar bedankt. Het is goed zo.

Waarom ben jij gestopt met het geven van borstvoeding? Was je lichaam daarna snel weer ‘normaal’? 

Misschien vindt je deze artikelen ook tof om te lezen:

8 favoriete hulpmiddelen bij borstvoeding geven

Kolven in de Skybox (& andere vreemde plekken)

6 maanden borstvoeding geven | Hoe gaat het nu?

Melkfabriek in staking

Melkfabriek gesloten