Help! Een monsterpeuter…is dit mijn kind?

Peuters staan erom bekend dat ze graag uitproberen hoe ver ze kunnen gaan. Grenzen opzoeken. Dat hoort bij de ontwikkeling en bij de leeftijd. Niks mis mee…toch? Maar soms heb je van die dagen waarop je peuter alleen maar boevenstreken uithaalt. Zo’n dag waarop je telkens weer denkt…”wie ben jij…is dit mijn kind?!” Een echte monsterpeuter dag. Afgelopen vrijdag had dochterlief zo’n dag.

De dag begon op zich wel ok. Mevrouwtje luisterde redelijk goed…ik hoefde maar vijf keer te vragen of ze haar kleren wilde aantrekken. Valt best mee toch…want ja…mijn peuter kan al zelluuufff aankleden. Gelukkig had ik geen haast, dus prima…ga je gang. Daarna moest er wel eerst nog even gelezen en verder getreuzeld worden op haar kamer.

Ook het ontbijten verliep voorspoedig en na 2 wasjes, de woonkamer stofzuigen en opruimen leek het er even op dat dit een perfecte dag zou gaan worden. Lola speelde voorbeeldig met haar Barbie en had geen speelmaatje nodig. Zo kon ik even meters maken. Heerlijk!

Ja mam!

Toen was het tijd om Coco naar bed te brengen voor haar ochtend dutje. “Speel je fijn even verder Lola? Niet zelf naar boven komen hè?!” poeslief werd er geantwoord “Ja mam!”(Ja, ik heet tegenwoordig MAM!) Ik was nog geen 5 minuten boven, toen ik geluid hoorde op de trap. Zou ze nou gewoon toch naar boven komen? (Ik wist het al, maar wilde haar niet laten schrikken halverwege de trap). Ze stak haar hoofd om het hoekje terwijl ze nog op de bovenste trede zat. “Hoi mam!”….natuurlijk lag Coco op dat moment op de commode en kon ik alleen mondeling laten merken hoe boos ik op haar was. “Je gaat NU naar je kamer!” Maar nee hoor, in plaats van naar haar kamertje te gaan wist ze niet hoe snel ze weer naar beneden moest lopen. Alleen. Arrgghhhhhh! (Ondertussen hield ik mijn adem in…in de hoop dat ze rustig de trap af zou gaan…)

Toen ik Coco in bed had gelegd kwam ik beneden en was ik klaar om even de strenge mama uit te hangen. Lola mag namelijk niet van ons zelf de trap op en af (ook al kan ze het prima hoor,maar dat is gewoon de afspraak…en dat weet ze goed). Met mijn strenge blik kom de woonkamer binnengelopen en ja hoor…daar zit ze…met een boevenglimlach op haar snoet,boven op het dressoir. Ze weet heeeeel goed ook dát niet mag. * zucht*

Ze was in de wc gevallen

Na een uitleg waarom het misschien toch niet zo handig is om zelf overal op te klimmen ontvang ik een welgemeende (denkt zij) “Ok mama. Ik zal het niet meer doen”. Ik geloof er niets van….maar goed. Verder tot de orde van de dag.

Lekker zelf spelen. De Barbie is vandaag favoriet. Lola is overdag inmiddels zindelijk en gaat (zo goed als) zelf naar de wc. Vandaag moest Barbie natuurlijk ook mee. “Pas op de Barbie niet in de wc valt”, zei ik nog. Vijf minuten later loop ik naar de wc omdat ze nog steeds haar “handen aan het wassen” is. Wanneer ik binnen kom zie ik dat Barbie inmiddels een uitgebreid bad heeft gekregen in het wastafeltje. “Ze was in de wc gevallen”, zegt Lola. Ook de hele grond is zeiknat. Fijn. Ik pak Barbie af en zeg dat ze even bij mama mag komen opdrogen voordat ze weer verder mag spelen.

Wanneer Coco wakker wordt en de fles heeft gekregen neem ik de meiden even mee naar buiten en bezoeken we wat winkels. Gelukkig weet mijn monsterpeuter zich daar poeslief te gedragen. Er even tussenuit heeft zijn werk gedaan…tenminste,dat dacht ik.

Wait…whhuuuuttt!? Wat zeg je??!!

Eenmaal thuis leg ik Coco in bed voor haar middagdutje. Wanneer ik beneden kom kijkt Lola mij met een grote boevenglimlach aan. In haar hand heeft ze Coco’s vitamine D druppeltjes flesje vast. *het zal toch niet*… “Ik heb Coco’s vitamientjes opgedronken”, verteld ze, met diezelfde boevenglimlach. …”Wait…whhuuuuttt!? Wat zeg je??!! roep ik stomverbaasd” Jup, mevrouwtje vond het een leuk idee om Coco’s flesje met vitamine D even leeg te drinken. Gelukkig zat er nog maar een bodempje van 0,5 cm in, maar toch. Genoeg vitamientjes voor de rest van de week voor Lola.

Ik zet haar in de hoek en word even echt goed boos. Pfffff….*what the flower echt! Hoe dan! Wie ben jij?* Ik moet mij echt beheersen om rustig te blijven en haar duidelijk uit te leggen dat dit écht niet meer mag gebeuren. What’s next echt?!

Dan denk je dat je genoeg hebt op één dag. Besluit mevrouwtje ook nog even nadat ze ’s avonds na het eten naar de wc is geweest de hele wc-rol in de pot te gooien…afgerold dan wel, want dat is natuurlijk véééél leuker.

Toen was het écht bedtijd. Klaar! Na het leeghalen van de plee overstroomde hij bijna, maar gelukkig doet hij nu weer normaal…

Wat een dag! Zo had ik Lola nog nooit gezien…wát een monsterpeuter…is dit mijn kind? Dit soort streken heeft ze de laatste tijd bijna nooit (op de trap na dan), maar jeetje…wat vermoeiend is dit! Ook een beetje beangstigend, want what’s next?

Heeft jouw peuter ook wel eens van dit soort monster streken?