Toen ik zwanger was van Coco kwamen mijn tandarts en ik op het briljante idee om na de bevalling een afspraak te maken op al mijn verstandskiezen (ik had er nog drie) te laten trekken. Ik had namelijk regelmatig last van ontstoken tandvlees er achter omdat ik er niet goed bij kon tijdens het poetsen. Dat leek ons een logische oplossing. Toen wist ik nog niet dat dit misschien wel mijn stomste idee EVER was. Na 15 en 70 minuten door een hel gaan in vier verschillende tandarts en kaakchirurg bezoeken ben ik eindelijk verlost van het laatste beetje verstand in mijn mond. En ben ik helaas wel een trauma (of vier) rijker…
Waarschuwing: Als je zelf je verstandskiezen binnenkort wilt laten trekken, misschien kun je dan beter niet verder lezen. (Al had ik wel echt twee verstandskiezen met extreme verlatingsangst…) Ik wilde deze traumatische ervaring(en) even van mij afschrijven omdat dat voor mijzelf altijd erg goed helpt. Voor de mensen die wel willen weten hoe het ging, lees rustig verder.
Poging één
Toen ik eind vorig jaar de eerste twee ging laten trekken ging ik vol goede moet naar de tandarts. Ik maakte grapjes en zou zo weer buiten staan. Tenminste,dat dacht ik. Mijn onderste kies zat alleen zo ontzettend vast ik mijn kaak dat hij er pas na 10 minuten trekken uit wilde gaan. Mijn tandarts moest zelfs gaan staan en zo hard van links naar rechts trekken dan mijn benen door de lucht vlogen. Ik dacht telkens dat hij ieder moment mijn kaak uit de kom ging trekken. En die pijn … onmenselijk gewoon.
Uiteindelijk kwam hij er toch uit. Maar wat een heftige ervaring was dat. Nummer twee zat er boven en die wipte hij er binnen 3 seconden uit. (Dat is blijkbaar heel normaal wanneer deze bovenin zitten. Die gaan altijd makkelijker).
Omdat mijn eigen risico al op was in 2016 verplaatste ik mijn afspraak (welke twee weken later gepland stond) naar de eerste week van januari. Helaas mocht ik al eerder terugkomen want ik kreeg een vreselijke ontsteking op de plek waar die vervelende verstandskies was getrokken. Ook fijn!
neeeeeeeeeeeeeeeeee
Veel erger kon het toch niet worden? Of toch wel?
Begin januari mocht ik opnieuw aan de bak voor mijn laatste keer. Helaas wéér eentje in mijn onderkaak. Daar gingen we weer. Veel erger kon het toch niet worden? Of toch wel?
Oh, jawel hoor. Dit keer mocht ik ruim 15 minuten door een ware hel heen want deze verstandskies had nóg meer verlatingsangst en hij wilde erg echt niet uit. Weer ging ik 100 keer dood in de tandartsstoel en rolden de tranen over mijn wangen van de pijn. En toen…krak! Hij brak gewoon kei hard af. De tandarts probeerde het nog een keer, en nog eens, en nog eens. Toen gaf hij het op. Ik mocht naar huis met een halve verstandskies en als het goed was zou hij zelf naar buiten groeien zodat hij hem er later uit kon halen. Wanneer ik te veel pijn zou krijgen moest ik eerder bellen.
Drie weken lang voelde ik de pijn nog steeds en hoopte ik zo dat het weg zou gaan.Ik wilde helemaal niet terug naar de tandarts. Maar helaas. Ik maakte opnieuw een afspraak en lag weer in de stoel. Poging twee? Eerst even een foto maken voor de zekerheid. Daarop was te zien dat de kies nog niet gunstig genoeg lag om hem er uit te krijgen. Nog even volhouden en spoelen.
“Ik geef het op”, zei hij toen
Tot vorige week leek het beter te gaan, maar toen ineens kwam die vreselijke pijn weer terug. Afgelopen donderdag ging ik opnieuw terug en probeerden we het nog een keer. “Ohhh, ik wil eigenlijk niet eens verdoven, ik wip hem er zo uit”, zei de tandarts. Toch maar even verdoofd, maar ineens had ik goede hoop. Daar gingen we weer, met alle tangen, verdoving en andere toeters en bellen. Met alle kracht die hij had stond (ja hij ging er bij staan) trok hij zo hard als hij kon. Ik kermde het uit en kreeg nog een extra spuit verdoving toegediend. Ondertussen lag ik in gedachten te zweven tussen hier en een andere wereld om er voor te zorgen dat ik het vol hield. De tranen rolden weer over mijn wangen en mijn hele lichaam trilde en zweette van de spanning en pijn. Na zo’n honderd pogingen om hem te trekken (want opgeven deed hij niet) hoorde ik “KRAK”. Weer alleen een stuk. Ik voelde de trillende handen (van de kracht) van mijn tandarts op mijn gezicht. Op mijn schouder aaide de tandartsassistente me lief omdat ze door had dat ik door een hel ging. KRAK! Nog een stuk. “Ik geef het op”, zei hij toen. Neeeeee….dacht ik toen. Aan de ene kant, aan de andere kant was ik blij dat deze marteling over was. Twintig minuten lang was ik zojuist langzaam letterlijk en figuurlijk kapotgegaan om vervolgens een doorverwijzing te krijgen naar de kaakchirurg. Ik kon alleen nog maar janken (toen ik buiten stond). Mijn God wat was dat heftig en wat was ik verdoofd van de pijn.
huilend van de pijn…
Ik belde direct het ziekenhuis voor een afspraak. Ze wisten al waarvoor ik belde want de tandartsassistente had al voor mij gebeld. Er was nog “een gaatje vrij” de volgende middag. Fijn! Ik keek er al naar uit, maar eigenlijk ook totaal niet.
Ondertussen had ik al genoeg verdoving mijn mijn bek om tien volwassen kerels mee plat te spuiten
Gisteren ging ik dus naar de kaakchirurg in de hoop dat het nu eindelijk ging lukken en niet meer zo veel pijn en moeite zou zijn. Na 45 minuten wachten (en mijzelf niet gek maken ondertussen, wat iedere minuut lastiger werd) was ik eindelijk aan de beurt.
Ik mocht gaan liggen en kreeg meteen verdoving. Mijn hele kaak was nog beurs van de dag daarvoor dus zo’n spuit er in is dan echt niet fijn. Maar zo meteen zou ik niets meer voelen. Toch? Voor de zekerheid maakten we opnieuw een foto om te zien hoe ver mijn kies nog in mijn kaak vast zat omdat er natuurlijk al een flink stuk af was.
Toen kon het feest beginnen. De kaakchirurg wiebelde wat met mijn kies en vroeg of het pijn deed..Uh JAAAA! De verdovingsspuit kwam weer tevoorschijn en er werd nog wat bij gespoten. Dit tafereel gebeurde zo’n zes keer en telkens weer kreeg ik extra verdoving. Toen werd er wat ruimte gemaakt om mijn kies door was van mijn kaak “af te schuren”. Opnieuw een trekpoging. Halleeellluuujaaaaaa….ik wist niet dat het nóg pijnlijker kon worden. En opnieuw kwam de spuit er weer aan. Ondertussen had ik al genoeg verdoving in mijn bek om tien volwassen kerels mee plat te spuiten maar ik voelde nog steeds ontzettend veel pijn.
“Dat was hem!!”
“Ik wil je niet martelen”, zei de kaakchirurg, “ik haal er even een collega bij”. “Gaat het nog?”vroeg ze voor de zoveelste keer. Ik piepte ja, maar de tranen stroomden over mijn wangen onder het zeiltje. “Het gaat niet hè”, zei ze. Twee seconden gaf ik toe aan mijn emoties en liet ik mij gaan om mijzelf meteen weer te herpakken want ik was er nog niet. Pffffff, pffffff, pfffff…(kwamen die puftechnieken toch weer even van pas).
Ik hoorde een mannelijke stem binnenkomen (ik zag niets want ik lag onder zo’n zeiltje). Ze vertelde hem dat ze alles al helemaal verdoofd had, maar dat ik nog steeds zo veel pijn had. Hij schuurde nog wat aan mijn kaak er daarna boorde hij wat van mijn kies. Toen trok hij….en ging ik dood…ja echt….ik kreunde van de pijn, maar toen…eindelijk…KRAK!
“Dat was hem”…de mooiste drie woorden van dit jaar! Ik dacht dat die verrekte verstandskies mij nooit meer wilde verlaten. Man! Daarna werd ik even opgelapt en was ik eindelijk verlost van al deze ellende. De kaakchirurg vertelde dat ze het (gelukkig) bijna nooit meemaakte dat iemand zo veel pijn had. Gelukkig konden we er achteraf samen om lachen, maar auuuww auuww auuwww wat was het verschrikkelijk. Met een doos vol super sterke pijnstillers en een mega dikke (verdoofde) bek liep ik even later het ziekenhuis uit.
Pas vier uur later was mijn verdoving eindelijk helemaal uitgewerkt. Oops!
En weet je wat nou het allerergste is…ik had er zelf voor gekozen om die verstandskies te verwijderen. Juist om dit soort situaties te voorkomen.
Ik ben benieuwd of ik ooit nog relaxt naar de tandarts kan gaan en weet zeker dat ik de volgende keer als er een tand getrokken moet worden, ik sowieso naar de kaakchirurg ga!
Heb jij je verstandskiezen nog of zijn ze er ook uitgetrokken? Was het bij jou ook zo heftig?
Jeetje wat heftig! hopelijk geen ontstekingen of andere geintjes meer! Ik heb zelf 1 verstandskies onder laten trekken. Die gaf geen problemen gelukkig. De andere 3 zitten er nog en geven tot nu toe geen problemen. Ik heb wel 1 kies boven moeten laten trekken. mijn allereerste gaatje had ik in die kies. Tot overmaat van ramp had de tandarts te diep geboord waardoor ik een paar dagen later met een wortelkanaalbehandeling verblijd werd. Daarna is t altijd een rotte kies gebleven. De vulling viel er steeds uit en tot overmaat van ramp brak hij ook nog eens af! Ook het trekken van deze kies verliep niet vlekkeloos. 45 minuten later en 1000 stukjes verder was ik er eindelijk van verlost!
Wat een hel zeg. …pfff ik hen inderdaad ook een paar keer na het vullen terug moeten gaan voor een wortelkanaalbehandeling ? daar word je ook niet blij van. ..
Jeetje Jans… ik hoop dat die pijnstillers je nu helpen!!
Ze halen helaas alleen het scherpe randje er af. ..nog een paar dagen volhouden
Die tandarts had toch veel eerder moeten/ kunnen doorverwijzen? Man wat een verhaal! Vier uur verdoving is voor mij heel normaal. Als ik s morgens om 10:00 uur een verdoving krijg mag ik blij zijn als ik om 14 uur weer wat kan drinken zonder dat het uit mn mond loopt. Blijkbaar breek ik het langzaam af want (meestal) is het echt maar een prikje. Heel veel sterkte de komende dagen!
bij mij is mijn verdoving juist vrijwel meteen uitgewerkt. Dat was donderdag na een dubbele dozes al voordat ik buiten stond en al die keren daarvoor dus ook…dan is vier uur bizar lang 😉 Ik ga mijn huisarts vragen of ze dat in mijn dossier kan zetten voor het geval ik het zelf een keer niet kan melden en geopereerd word terwijl ik alle pijn voel…brrrrr…
Inderdaad, dat is een heel goed idee, dat zoiets in je dossier staat, zeker tijdens een operatie oid is dat zeker van belang! Gaat het nu weer iets beter?
Zit nu flink aan de pijnstillers en moet veel spoelen.helaas heb ik nog steeds erg veel pijn ?
Wat een vreselijk verhaal ! En oh help ik heb ook nog de onderste verstandskiezen die volgens de tandarts een keer er uit moeten. Ik laat ze nog even zitten denk ik. Zeker na jouw verhaal gelezen te hebben. Sterkte de komende dagen!!
Nou inderdaad…en anders meteen naar de kaakchirurg! 😉
Wat een horror verhaal. Ik heb echt met je te doen. Oooo, wat ben ik ook bang voor de tandarts.
Vroeger toen ik jong was en nu nog steeds.
Ik zit altijd verkrampt in de stoel, wachtend op de pijn, ook al is het verdoofd.
Gelukkig heb ik geen verstandskiezen meer, dus die hoeven er niet meer uit.
Volgende week moet ik een wortelkanaalbehandeling ondergaan.
Doe het nu al bijna in mijn broek.
die heb ik ook al een stuk of vijf gehad…niet tof maar een eitje in verhouding met dit gelukkig. hopelijk valt het mee met de pijn en schrik. Succes! xxx
Jeetje meis wat een verhaal zeg. Bij mij zijn ze weggesneden en ik vraag me af waarom ze dat bij jou niet ook hebben gedaan nadat het de eerste keer misging. Had je een hoop bespaard denk ik. Heel veel beterschap meis!
Achteraf was dat inderdaad beter geweest…maar helaas is dat achteraf…*snik*
Dank je wel Janske. Hopelijk valt het mee.
onder de verkeerde gezet, sorry
Waarschijnlijk wel. Als het maar goed verdoofd is ?
Jeetje wat een ellende zeg! Gelukkig is het nu voorbij! Ik heb ook een hoop ellende gehad met mijn gebit, dus kan me wel wat voorstellen bij de pijn!
Ben jij ook zo’n pechvogel wat dat betreft…vreselijk hè?!
Oh wat heftig zeg… mijn tandarts verwees gelukkig direct door naar de kaakchirurg. Ik had er ook maar 2. De ene kon blijven zitten omdat de kies erboven zo slecht was dat ze die weggehaald hebben. De andere hebben ze uit mijn kaak gesneden. Ben wel vaak voor wortelpuntontstekingen ed bij de kaakchirurg geweest en dat duwen op je hoofd is verschrikkelijk. Ben altijd wel een week van de kaart. Sterkte meis!
Ik mag morgen gewoon weer werken, dus ik hoop dat het allemaal een beetje bijtrekt…de afgelopen twee dagen was echt afzien qua pijn 🙁
Pfff wat een verhaal! Mijn verstandskiezen zijn er allemaal uit en het was een ware verschrikking. Ik werd wel meteen doorgestuurd naar de kaakchirurg want mijn onderste kiezen zaten niet recht omhoog, maar plat als je snapt wat ik bedoel. Er moest geboord, gesneden en getrokken worden. Het was een verschrikking en ik heb ruim anderhalve maand alleen maar vla en soep kunnen eten. En daarna moest de andere kant nog! Ik was zo ontzettend bang, maar de tweede keer kon ik gelukkig veel sneller weer normaal eten en deed alles net iets minder pijn.. heel veel sterkte!