Dag zwangerschapsverlof, hallo “echt leven”

Daar gaan we weer! Nog één weekje verlof en dan begint het “echte leven” weer. Weg uit mijn mooie coconnetje, mijn roze wolk waar ik de afgelopen 10 weken zo heerlijk op zat. Back to reality. Ben ik er klaar voor of zie ik er juist ontzettend tegenop om weer aan het werk te gaan?

Mijn eigen plan was om tijdens mijn zwangerschap te blijven werken tot week 36 en dan 4 weken vóór mijn uitgerekende datum en 12 weken er na te gaan genieten van mijn welverdiende verlof. Net zoals ik dat bij ook Lola’s geboorte heb gedaan. Helaas liep alles nét even anders en zat ik ineens vanaf week 28 in de ziektewet, en dus thuis. Dat was even wennen en helaas echt nodig om mijn lichaam zo veel mogelijk rust te geven.

Het was vooral “volhouden” en hopen dat de baby eerder geboren word

In de eerste weken van mijn “verlof” viel het mij best zwaar dat ik nu al moest stoppen met werken. Het voelde echt alsof ik gefaald had en ik moest het echt leren te accepteren voordat ik dat gevoel los kon laten. Nou zou je denken..heerlijk zeg, dan al “lekker” thuiszitten en chillen tot de baby komt. Jammer genoeg voelde dat totaal niet zo en ondanks dat het “leek” alsof ik al verlof had.

Echt genieten kon ik niet, gewoon omdat ik het lichamelijk ontzettend zwaar had met alle harde buiken. Maar ook door alle andere kwaaltjes die ik steeds maar bij elkaar leek te sparen om mijn “zwangerschapskwalen-spaarkaart“. Binnen no time was hij vol! Het was vooral “volhouden” en hopen dat de baby eerder geboren zou worden. Toen kreeg ik er uiteindelijk ook nog even een hoge bloeddruk bij, wat de laatste weken van mijn zwangerschap nóg spannender en zwaarder maakten. Daarnaast zat Lola midden in haar peuterpuberteit en maakte ze het voor mij soms echt ontzettend pittig.

Wat nou, genieten van de zomer?

Van de zomer heb ik daarom voor mijn gevoel vrij weinig meegekregen. Echte uitstapjes hebben we niet veel gemaakt en ik heb mij vaak binnen in huis opgesloten omdat het veel te heet was om met mijn dikke buik en opgezwollen pootjes in de hitte te gaan lopen…pffff, ik had al genoeg aan mijzelf en moest veel rust nemen. Nu de zomer weer voorbij is, heb ik heimwee naar de zon. Ik baal een beetje er van dat ik er niet zo veel van heb kunnen genieten.

Gelukkig veranderden de weken van afzien en “overleven” al snel na de bevalling in puur genieten en kan ik nu ook oprecht zeggen dat ik weet hoe het voelt om op een roze wolk te zitten na je bevalling. Wat heb ik de afgelopen 10,5 weken genoten voor 10!

Misschien komt het omdat het daarvoor zo verschrikkelijk was dat ik nu zo extra kan genieten.Of omdat Coco gewoon zo’n heerlijk relaxte baby is…ik weet het niet, maar ik vind het zo ontzettend fijn en geniet echt super van alle bijzondere momenten samen.

Weet ik al mijn wachtwoorden nog?

Over precies één week mag ik weer aan het werk, of moet ik weer aan het werk. Het voelt een beetje dubbel. Aan de ene kant krijg ik een knoop in mijn maag omdat ik dan uit mijn veilige en o-zo-fijne cocon moet gaan stappen waar ik mij nu zo thuis in voel. De cocon waar ik dan maar liefst 5 (!) maanden in heb mogen zitten. Ook betekend het dat ik vanaf volgende week twee dochters naar het kinderdagverblijf moet brengen. Mijn kleine meisje van pas 2,5 maanden oud…nu al, ze is nog zo klein! Lola was “al” 3,5 maanden toen ik haar voor de eerste keer bracht,dat vond ik toen al zo jong. Gelukkig weet ik dat ze in goede handen is, dus daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.

Wat ik ook wel een beetje spannend vind, is om weer aan het werk te gaan. Weet ik al mijn wachtwoorden nog en welke dingen zijn er de afgelopen maanden veranderd? Er zullen genoeg vragen op mijn pad komen op mijn werk en laat ik nou nét die leidinggevende functie hebben én diegene zijn waar iedereen juist de vragen aan stelt…best onhandig wanneer je alle informatie zelf even nog niet weet. Dat zal wel weer even wennen zijn.

Wie weet kan ik dan toch nog die honderdduizend dingen doen die nog op mijn to-do-lijstje staan.

Ook betekend het dat ik vanaf volgende week 2,5 dagen minder tijd heb om te baby knuffelen, het huishouden te doen, te bloggen en allerlei andere activiteiten omdat ik die tijd weer op mijn werk zit. Gelukkig heb ik genoeg vakantieuren opgespaard zodat ik de komende maanden iedere week een middagje extra vrij kan nemen. Dat word écht een middagje me-time waarin ik even tijd heb voor mijzelf. Daar ben ik stieken heel erg blij mee! Wie weet kan ik dan toch nog die honderdduizend dingen doen die nog op mijn to-do-lijstje staan.

Aan de andere kant heb ik echt weer zin om eindelijk te gaan werken en om al mijn collega’s weer te zien. De meeste heb ik namelijk dus al vijf maanden niet meer gezien. Eindelijk weer terug in de “echte wereld” en even niet alleen maar mama Janske zijn, maar ook gewoon lekker mijzelf.

Hopelijk valt het mee met het wennen en heb ik niet te veel last van zwangerschapsdementie. Ook hoop ik dat ik straks weer kan genieten van mijn werk en niet teveel heimwee krijg naar mijn verlof of mijn meisjes. Voor nu ga ik nog even keihard genieten van mijn laatste weekje verlof en knuffel ik nog even extra veel met mijn meiden.

Hoe vond jij het om weer te gaan werken na je verlof? Zag je er enorm tegen op of keek je er juist naar uit?