Zwangerschapsupdate #24 – Week 36 – Echo & Verlof

Vandaag ben ik 36 weken zwanger! Ieekkkk! 36 alweer! Ik heb gewoon alweer 8 maanden op de teller staan. Nu is het echte aftellen begonnen…maar tot hoe ver moet ik nog tellen? Nog 1 week, nog 1 maand of nog 6 weken? Wie zal het weten? Ik ben er nu in ieder geval wel klaar voor geloof ik (voor zover mogelijk dan hè)! Als het aan mij ligt, mag ze zich over een weekje al melden hoor. De afgelopen week zou eigenlijk pas mijn verlof beginnen, maar ik zit inmiddels alweer 2 maanden thuis. Dat is zo’n gek gevoel! Ook heb ik deze week weer een echo en gesprek gehad bij mijn verloskundige.

35-weken Echo

Vorige week maandag mocht ik weer even kijken naar ons kleine meisje tijdens mijn 35-weken echo. Mevrouwtje ligt nog steeds goed met haar hoofdje naar beneden en kan eigenlijk alleen nog maar met haar rug van links naar rechts draaien. Dat doet ze dan ook regelmatig want ik voel dit bijna dagelijks, man, man, man. Het voelt alsof ze nu al een uitgang aan het zoeken is joh! Jikes! Dan voel ik echt haar beentjes voorbijkomen als ik mijn handen op mijn buik leg. Ze groeit goed volgens haar eigen curve. Als ze tot 40 weken blijft zitten zal ze waarschijnlijk zo’n 3700 gram wegen bij haar geboorte. Een flinke dame dus! Nu woog ze al ruim 2770 gram.

Lola werd geboren bij 37,6 weken en woog 3245 gram. Daar is mevrouwtje dus al bijna. Haar lengte heeft ze al bereikt, ze hoeft nu alleen nog maar wat aan te komen. Iets meer vetjes kweken zeg maar. Ook heeft ze al wat haartjes. Niet veel, maar wel achter in haar nekje een matje van bijna 1 cm lang haha. Ik zag nog even haar snoetje op de echo terwijl ze met haar handje voor haar mondje zat. Zo schattig. Ik ben zo benieuwd hoe ze er uit ziet!

Mijn bloeddruk was trouwens in orde. Ik hou het wel goed in de gaten, want ik heb nog steeds veel symptonen van zwangerschapseclampsie. Hoofdpijn, misselijk, tintellende handen en voeten. Maar helaas horen deze symptonen ook gewoon bij een normale zwangerschap…dus dat maakt het extra lastig.

Verlof

Ik heb trouwens (zonder dat ik het door had) alweer 2 weken verlof. Eigenlijk zou ik t/m 4 augustus doorwerken, maar helaas liep dat net even anders. Omdat ik in de ziektewet ging moest ik mijn verlof verplicht 6 weken voor mijn uitgerekende datum van start laten gaan i.p.v. mijn geplande 4 weken. Dit betekend dat ik nu dus al gewoon 2 weken met verlof ben. Bij Lola heb ik “maar” 2 weken verlof gehad voordat ze er was omdat ze 15 dagen te vroeg geboren werd.

Ik ben zo benieuwd hoe lang ons tweede meisje op zich laat wachten. Het is nu echt aftellen. Maar het gemene en frustrerende (en misschien ook wel leuke en verrassende) is dat je niet weet tot wanneer je af moet tellen. Ja, uiterlijk tot 19 september. Maar, o mijn God wat hoop ik het toch zo dat het niet dan pas zo ver is. Dan is ze waarschijnlijk een reuzenbaby…auw!

Helemaal klaar

De afgelopen dagen hebben vriendlief en ik de allerlaatste voorbereidingen getroffen voor de komst van onze kersverse spruit. Vriendlief heeft zijn dochter officieel erkend bij de gemeente (dat waren we helemaal vergeten! Oops!). Alle voorbereidingen voor de geboortekaartjes liggen klaar. De laatste kleertjes zijn gewassen en gestreken en de vluchtkoffer staat klaar voor vertrek. We hebben geoefend met de Maxi-Cosi en zijn er klaar voor!

Hoe gaat het nu met mij?

Tja. De dagen én nachten duren nu best lang. Mijn lichaam heeft het steeds zwaarder (letterlijk en figuurlijk). Ik hou steeds meer vocht vast en moet regelmatig echt even bijkomen. Trap lopen en bukken is pittig en mijn voetjes en benen worden steeds dikker. Ook heb ik gisteren de hele dag knallende koppijn gehad. Dan duurt de dag echt lang. ’s Nachts is het ook niet meer zo fijn slapen met meerdere wc bezoekjes, het omdraaien wat bijna onmogelijk is en de rugpijn die steeds meer aanwezig is. Ook de drie keer in de week naar het ziekenhuis rijden voor mijn lichttherapie voelt steeds meer als een opgave. Maar we houden stug vol! Alles voor een lijf zonder jeuk!

Buiten alle ongemakken probeer ik toch zo veel mogelijk te genieten van deze laatste weken of dagen van mijn zwangerschap. Ik geniet van al de bewegingen in mijn buik, van Lola die mij imiteert als “mama met een heeeeeeeeele dikke buik” en van papa die iedere avond voor het slapen gaat lief een liedje zingt en kusjes geeft op mijn enorme buik. Ons meisje voelt nu zo dichtbij en tegelijk nog zo ver weg.

Ik ben ook erg benieuwd naar de bevalling. Mijn verloskundige vroeg of ik er tegenop zag. Op zich niet, al ben ik zo benieuwd of ik ook dit keer weer in zo’n verschrikkelijke weeënstorm terecht zal komen en of mijn ruggenprik weer niet goed zal werken. Daar ben ik wel een beetje bang voor. Maar ik weet wat ik er daarna voor terug krijg en dat maakt het allemaal dubbel en dwars waard.

Ik ben benieuwd hoeveel zwangerschapsupdates hierna nog zullen volgen…wat denk jij? 

Lees hier mijn vorige zwangerschapsupdate.