Kids Mommy Stuff Personal

Help! Waar is mijn lieve dochter gebleven?!

27 juli 2016

S.O.S! Hellpppp! Waar is mijn lieve dochter gebleven? Mijn lieve peuterdochter is veranderd in een monster wat regelmatig haar hoogzwangere mama op dit moment (bijna) tot zinloos-geweld-neigingen drijft. “Wie ben jij?!”, vraag ik mijzelf de laatste dagen veel te vaak af wanneer ze zich weer eens van haar monsterlijke kant laat zien. Wat een hel! En alsof ze het expres nu doet omdat ik zwanger ben, zodat ik niet altijd de energie en snelheid heb om streng en consequent te kunnen reageren en in te grijpen. Wat een pittige fase is dit zeg!

Natuurlijk ken ik de horrorverhalen over de peuterpubertijd, terrorpeuters en mini monsters. Tot voorheen dacht ik dat het bij ons thuis wel mee zou vallen met onze “ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee” fase. Maar wat heb ik mij hierin vergist zeg. Holy macaroni, waar is mijn lieve Lola? Wat voor een monster heeft er bezit van haar genomen soms?Aaahhhhh! OMG, het is echt verschrikkelijk!

Zeker nu ik al genoeg aan mijzelf heb en extra rust moet nemen tijdens mijn zwangerschap merk ik dat het huilen mij soms nader staat dan het lachen. De laatste dagen heb ik veel last van hoofdpijn (en tintelende voeten en handen en nog meer bijverschijnselen die lijken op een te hoge bloeddruk…niet tof dus). Daarnaast heb ik ook veel buik- en rugpijn. Dit alles zorgt er voor dat ik minder energie en kracht heb om mijn terrorpeuter streng en consequent genoeg aan te pakken zoals ze dat normaal van mij gewend zou zijn. Ik kan haar gewoon niet zomaar optillen of binnen 1 seconden op ooghoogte zitten om uit te leggen dat iets niet mag.

terror Lola

terror Lola

Wat voor streken haalt ze uit dan?

Nou hoor ik je al denken, wat doet ze dan allemaal wat niet mag? Uhhh…. heb je even??

  • haar melk over de tafel en haar eten gooien (bij iedere maaltijd…zucht)
  • 100.000 keer uit haar bed klimmen voordat ze in gaat slapen
  • haar bord met eten omgooien over de tafel of eten op de grond gooien
  • zomaar zelf ineens de trap op lopen
  • eten en handjes in haar drinken stoppen
  • slaan (gelukkig niet heel hard, maar toch)
  • water uit het zwembadje drinken
  • water uit datzelfde zwembadje over mama heen gooien
  • om het vervolgens in de woonkamer te gooien (op de houten vloer)
  • zelf op de commode klimmen terwijl ze eigenlijk haar middagdutje hoort te doen
  • haar fles door de kamer heen gooien
  • een uur lang krijsen en huilen voordat ze gaat slapen…en waarom?
  • memory kaartjes afkluiven
  • haarspeldjes met haar en al van haar hoofdje af trekken
  • en ga zo nog maar even door…

Af en toe krijg ik echt de neiging om kei hard tegen haar uit te vallen, of een keer uit te halen. Mijn hormonen zorgen er nu echt voor dat ik een stuk minder geduld kan opbrengen en dat vind ik zo vervelend. Ik ben namelijk tegen geweld,dat is in mijn ogen nooit de oplossing. Daarom sla ik mijn kind ook niet. Maar nu begrijp ik af en toe wel dat sommige ouders die drang soms voelen. Zeker nadat je kind keer op keer op keer dezelfde streken uithaalt.

Even afkoelen!

Gisteravond was het zelfs zo erg dat we Lola halverwege het avondeten naar bed hebben gedaan omdat ze voor de zoveelste keer haar eten in haar drinken stopte, het vervolgens over de tafel heen gooide en nog een paar van die streken uithaalde. Vervolgens bleef ze mopperen en huilen dat ik haar op een gegeven moment heb uitgekleed en samen met haar heb staan afkoelen onder een koude douche. Ik vertelde haar dat we soms dingen moeten doen die we niet leuk vinden. Zoals gaan slapen wanneer je eigenlijk nóg een boekje wilt lezen. Ze leek het te begrijpen en werd gelukkig rustiger.

Dit is echt het moeilijkste onderdeel van het opvoeden als je het mij vraagt. Consequent en duidelijk zijn is echt niet leuk of makkelijk, het is kei hard werken! Het is iets waar ik misschien wel het meeste tegen op zag voordat ik moeder werd en nu word ik inderdaad op de proef gesteld. Tot nu toe ging het super, maar Lola is nu echt haar grenzen aan het opzoeken en daar is ze behoorlijk gedreven in. Dat is ook helemaal prima en hoort echt bij haar leeftijd. Maar zo in combinatie met een tweede op komst en een vermoeiende zwangerschap kan ik niet wachten tot mijn lieve Lola weer terug is!

DSC01068Terwijl ik dit stuk schrijf is mevrouwtje al bijna 2 uur aan het gillen, spelen, huilen, krijsen en mopperen in haar kamer omdat ze een dutje moet doen. Ze is super moe, maar wil niet gaan slapen…echt waar….wat een gemene mama ben ik toch, dat ze van mij wel even in bed moet liggen…*adem in, adem uit*… update: na 2 uur en 25 minuten valt ze dan eindelijk (met boek in haar handen) in slaap….woohooooo! (zie foto —>)

 

Herken jij deze terror-peuter fase ook? Heb je nog tips en trucs voor deze mama? 

Spread the love
35 Comments

Trotse mama en blogger op Janske.nl. Met veel plezier schrijf ik open en eerlijk over mijn leven als mama, avonturen met mijn dochters Lola & Coco, hippe (low-budget) kinderkleding shoplogs, reviews, mijn afvalrace en nog veel meer leuks!

You Might Also Like

Mijn 10 goede voornemens voor 2016 update – geslaagd of uitgesteld?

23 juni 2016

Hotspot #7 – Werken naast je kind bij Werktuin040

18 september 2018

Winactie #6: Nijntje Kinderset – Nationale Mamablogger Dag

10 september 2016
  • wilmaaa 27 juli 2016 at 15:39

    Haha, ik was wel benieuwd naar je artikel! Hier namelijk ook een meisje die er de laatste tijd wel wat van kan. Ik hou me voor dat ze het waarschijnlijk zelf erg moeilijk heeft en niet zo goed weet wat ze met zizhzelf aan moet. Geduld is een schone zaak 😉 Succes!

  • Nicole
    Twitter:
    27 juli 2016 at 15:40

    Wauw respect dat je het zo lang vol hebt gehouden met het slapen. Als het gaat om een middagdutje laat ik haar een uur aanrommelen en slaapt ze dan nog niet dan haal ik haar eruit en slaapt ze niet, Maar moet ook zeggen dat ze niet zo doet als lola.. tenminste niet tijdens dat middagdutje. De rest herken ik wel, niet perse specifiek die streken maar wel het peuterpubergedrag en het geduld die je dan soms wilt verliezen of verliest en het moeten afkoelen…
    Nicole recently posted…Weight Watchers: de meest gestelde vragenMy Profile

    • Janske
      Twitter:
      27 juli 2016 at 15:53

      Ik had zojuist gewoon een koude washand op d’r hoofd gelegd zodat ze letterlijk even kon afkoelen. da vond ze fijn. Ik wilde het net gaan opgeven (na bijna 2,5 uur) en toen viel ze dus in slaap…tuttebel!
      Janske recently posted…Help! Waar is mijn lieve dochter gebleven?!My Profile

  • Monique
    Twitter:
    27 juli 2016 at 15:58

    O ja, herkenning alom! Al zijn het hier meer de discussies die ze met ons aangaat als we al tien keer hebben gezegd dat ze geen koekje mag, of de tv niet aan gaat. Mevrouwtje kan goed volhouden en ik heb er soms, zeker nu ik zwanger ben, best moeite mee dan voet bij stuk te houden. Sterkte en succes meis! Hopelijk is lieve Lola snel weer terug 🙂

  • Cindy - levenalsmama.nl 27 juli 2016 at 22:28

    Ik herken er inderdaad wel wat punten uit. Ninthe is nog geen 2, maar ik sta op het punt om haar middagdutjes te gaan overslaan in de hoop dat ze dan ’s avonds gewoon zo moe is dat ze dan niet nog een uur gaat lopen relschoppen…. Sterkte!
    Cindy – levenalsmama.nl recently posted…Peuterpraat #1 | Kun jij raden wat Ninthe zegt?My Profile

    • Janske
      Twitter:
      27 juli 2016 at 23:32

      Hier hebben we dat ook al een paar keer gedaan. ..we merkten dan wel dat ze toch nog een middagdutje kon gebruiken. Al is die tegenwoordig niet zo heel erg lang meer als vroeger.
      Janske recently posted…Help! Waar is mijn lieve dochter gebleven?!My Profile

  • Kleine Prinses 27 juli 2016 at 22:34

    mijn dochter heeft soms ook van die kuren. En het verbetert niet momenteel… maar dat is de leeftijd zeker,?!
    Kleine Prinses recently posted…Mijn dochter is een slechte slaperMy Profile

  • Linda 28 juli 2016 at 09:03

    Ze daagt je uit! Das leuk! Kijken wat mama doet. Proberen toch je grenzen te trekken dan maar wat minder snel.

  • Femke 28 juli 2016 at 11:52

    Nee eigenlijk helemaal niet herkenbaar…
    Gaat hier allemaal perfect luistert prima

  • Femke 28 juli 2016 at 11:57

    ????
    Heel herkenbaar en Lars was ook ongeveer zo oud als Lola nu toen Tim kwam
    Ik probeerde mezelf zo makkelijk mogelijk te maken
    Dan maar wat vaker de rietjes beker enz
    En probeerde vooral positieve te benadrukken en negatieve( waar kon) te negeren
    Lars test nog elke dag ?
    Maar als je zo op je einde loopt maakt allemaal niet makkelijk op
    Succes je doet het goed ?

  • Nicole
    Twitter:
    28 juli 2016 at 13:09

    Ik vind het heel lastig. Ons zoontje is 18 maanden en kan echt enorm driftig zijn. Nu zegt iedereen die er verstand van heeft: negeren. Maar dat gaat bijna niet,. want hij bonkt zijn hoofd tegen alles wat los en vast zit en laat zich ook wel eens op de grond vallen. Dan bezeert hij zich dus soms en dit wil ik niet negeren. Nu hoop ik maar dat het een fase is, en dat het onder meer komt doordat hij nog niet kan praten en zich niet uit kan drukken.. Maar het is zeker pittig!!!
    Nicole recently posted…Vijf redenen waarom Catfish een fantastisch programma isMy Profile

    • Janske
      Twitter:
      28 juli 2016 at 13:13

      Dat is inderdaad ook niet iets wat ik zou negeren. Datzelfde geld voor slaan of andere dingen die ik echt niet vind kunnen. dat benoem ik en bestraf ik desnoods. Ik probeer uit te leggen waarom het niet mag. Ik denk inderdaad dat het voor hem ook lastig is dat hij zichzelf niet kan uitdrukken met praten, logisch als dat hem frustreerd. Lola kan dat gelukkig vrij goed, dat scheelt enorm denk ik…Het zal vast en zeker een fase zijn. Hopelijk een korte 😉
      Janske recently posted…De verschillen tussen mijn 1e en 2e zwangerschap – updateMy Profile

  • Blogfeestje Keeping up with the bloggers #3 - Save the Mama 30 juli 2016 at 06:01

    […] Janske is hoogzwanger en haar dochter is veranderd in een monster. Ze vertelt over de streken die dochter Lola uithaalt in “help, waar is mijn lieve dochter gebleven”?! […]

  • Els 30 juli 2016 at 14:54

    Ik heb zelf geen kinderen maar herken het van kinderen van vriendinnen… die fase is echt zo niet mijn favoriet. Geef mij maar de gehoorzame gezellige peuter :-).
    Els recently posted…Shoplog opruiming: Action, Kruidvat en ZeemanMy Profile

  • Tamara 1 augustus 2016 at 15:50

    Ooh dit is zeker herkenbaar. Vooral het met eten gooien en slaan. Soms zelfs bijten. Wat ik wel merkte is een hele dag nee zeggen ook echt geen pretje is en niet gezelliger maakt, dus verpak ik de nee vaak anders en komt het beter aan. En tijdens het avondeten haar ook een paar keer eerder naar bed gebracht omdat het echt klaar moest zijn. Hopelijk houd het snel op voor jullie!

  • Kirstenimolnen 5 augustus 2016 at 00:23

    Lastig deze fase! De tip, die je natuurlijk zelf wel weet grenzen stellen. Bij ons helpt het om stap voor stap te vertellen hoe we iets gaan doen bijvoorbeeld het naar bed gaan: Je mag na het voorlezen zelf nog even lezen, als ik klaar ben in de keuken kom ik het boekje halen en dan moet je gaan slapen. Als ze dan toch uit bed komt herinneren aan de afspraak, dat geeft jezelf ook houvast. En drinken geven we zodra ze klaar is met eten. Het is even wennen, maar wel effectief. Zodra ze met eten gaat spelen is het bij ons bord weg. Slaan is een keer waarschuwen daarna nogmaals? Dan in de hoek. Maar snap dat dat lastig is als je niet zo mobiel bent, zeker met tillen etc. Dat zal ze ook vast wel doorhebben. Heel veel succes met de laatste loodjes. En ik hoop dat je bloeddruk goed is/blijft. En dat Lola iets minder haar en jullie grenzen opzoekt de komende tijd.