About Me Mommy Stuff My Adventures Personal Uncategorized zwanger

Zwangerschapsupdate #16 – Week 28 – De knoop is doorgehakt, ik stop

13 juni 2016

Week 28. Het was een emotionele rollercoaster voor mij deze week die in het teken stond van “luisteren naar mijn lichaam“. Ik kreeg een extra vrije dag op mijn werk, mijn ouders namen Lola 2 dagen mee om op te passen. Zo kon ik ervaren wat meer rust met mijn harde buiken zou doen. Ik nam de moeilijke en emotionele beslissing om te stoppen met werken. Die had ik niet zien aankomen en ik moet nog even wennen aan het idee dat ik vanaf vandaag officieel in de ziektewet zit.

Ja, je leest het goed. Ik zit vanaf vandaag in de ziektewet. Ook al voel ik mij niet echt ziek, ik weet dat dit de beste keuze is voor de gezondheid en veiligheid van mijn baby en mijzelf. Het voelt ontzettend tegenstrijdig omdat ik ook deze zwangerschap het liefst t/m week 36 had willen blijven werken, maar ik kan gewoon het risico niet lopen dat ik binnen een paar weken al met echte weeën achter mijn balie op mijn werk zit te puffen. Stel je voor zeg. Dat zou ik mijzelf nooit kunnen vergeven.

Een gekke week

Het was een gekke week voor mij. Maandag ging ik gewoon werken en besloot ik voor de zekerheid alvast zoveel mogelijk voorbereidingen te treffen voor mijn collega’s voor het geval dat ik toch eerder zou moeten stoppen. Aangezien ik de leiding heb over twee teams vind ik het wel zo netjes om alles zo verzorgt en duidelijk mogelijk achter te laten zodat iedereen weet wat precies de bedoeling is in de periode dat ik er niet ben. Ik paste mijn vorige uitgebreide handleiding aan die ik maakte voor mijn eerste zwangerschapsverlof en maakte alvast de roosters klaar voor heel 2016. Op die manier kon ik het toch een beetje netjes achterlaten.

Dinsdag werkte mijn lieve collega voor mij zodat ik even echt kon kijken of het hielp om mijn rust te kunnen pakken. Daarvoor bleef Lola 2 dagen bij opa en oma slapen zodat ik ieder gewenst moment naar mijn lichaam kon luisteren en even kon gaan liggen. Dit lukte vrij goed. Al voelde het net alsof ik stiekem aan het spijbelen was of zo. (Daar was ik vroeger ook al geen held in, haha). Op woensdagochtend mocht ik weer heel erg vroeg (om 07.00 uur) weer zo’n heerlijke glucosetest doen (die laatst zo verschrikkelijk was). Dit keer had ik ’s nachts wel een paracetamol ingenomen tegen de rugpijn en warempel, het ging dit keer een stuk makkelijker! Wat een opluchting! Hopelijk zijn mijn suikers ook deze keer weer goedgekeurd. Deze week weet ik daar meer over.

28 weken buikfoto

28 weken buikfoto

Een emotioneel gesprek

Daarna mocht ik meteen door naar de lichttherapie en toen ik thuis kwam ging ik plat. Even ontspannen. Even mijn harde buik laten relaxen. Tenminste, dat was het plan. Ik merkte al snel dat ik zo met de volgende dag bezig was (de dag dat ik op mijn werk ging bespreken hoe nu verder) dat ik de rest van de dag veel last had van harde buiken. Au! Stress is dus ook niet zo’n succes voor mijn buik. Dan helpt liggen zelfs bijna niet.

Donderdag ging ik naar mijn werk en in de middag had ik een gesprek gepland met mijn collega’s. Ik wist wat mij te doen stond, maar toch vond ik het zo verschrikkelijk moeilijk. Ik vertelde dat ik helaas moest stoppen omdat mijn lichaam duidelijk aangeeft dat ik tijdens mijn werkzaamheden niet de rust kan nemen die het nodig heeft. Ook al wil ik het liefst blijven werken. Ik mag het risico niet lopen dat het mis gaat. Gelukkig werd er weer vol begrip gereageerd en samen bespraken we nog wat dingen over wat we nog moesten regelen. Niet veel later bleek dat het die dag mijn voorlopig laatste dag zou zijn, want ik regelde meteen vanaf vandaag al vervanging (thanks lieve collega’s!).

Falen en opgeven

Dat voelde zo onwerkelijk en gek. Ik mailde een bericht met korte uitleg en reden van mijn vertrek naar mijn collega’s en kreeg meteen veel lieve reacties binnen over dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Dat deed mij erg goed en gaf mij de bevestiging dat ik niet het gevoel moest hebben dat ik “faalde” of “opgaf”. Zo voelde het namelijk wel.

Vanaf nu ben ik dus in de ziektewet en daar moet ik nog erg aan wennen. Voor mijn gevoel moet ik nu 3 maanden binnen blijven omdat ik ziek ben, maar dat is natuurlijk ook niet goed. Ik heb ook mijn dagelijkse beweging nodig (op slakkentempo weliswaar en in kleine stappen, maar toch). Anders ga ik die marathon, die een bevalling heet straks never nooit volhouden. Ik begrijp heus wel dat ik nu geen weekend naar Pinkpop kon gaan of een hele dag uitgebreid kan gaan shoppen, maar ik zal er toch wel af en toe uit moeten om te bewegen en er even uit te zijn. Ook al zijn het maar kleine stukjes lopen. Anders word ik gillend gek vrees ik. Zo lang ik maar luister naar mijn lichaam en op tijd mijn rustmomenten pak.

Extra oppas

Wie weet gaat het binnenkort wel beter en kan ik toch nog (misschien halve dagen) werken. Dat zou wel fijn zijn. Maar ik ga het eerst even aankijken. Even laten bezinken en kijken of het echt helpt. Mijn ouders springen ook extra bij en passen iedere week 2 volle dagen op Lola, daarnaast gaat ze 2 dagen naar het kinderdagverblijf en 1 dag is ze alleen met mij. Mocht dit niet lukken dan komen opa en oma ook die dag meehelpen. In het weekend is vriendlief thuis, dus dan ben ik niet alleen en kan ik mijn rustmomentjes goed pakken.

Ik ben blij als de baby er straks is, dan kan ik hopelijk snel weer “normaal” functioneren, zonder al die vervelende kwaaltjes, want ik kan je verklappen, daar is helemaal niets leuks aan. Tot die tijd zal ik nog even moeten doorbijten tussen alle jeuk, rugpijn, harde buiken, maagzuur en lichttherapie door en proberen toch te genieten. Het is zo zonde dat me dit op deze manier ook deze zwangerschap weer bijna onmogelijk word gemaakt. Maar ondanks alles probeer ik het positief te blijven zien want de baby doet het goed en daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Ik ben nou eenmaal niet gemaakt voor relaxte zwangerschappen ben ik inmiddels wel achter, haha. Helaas pindakaas.

Ben jij ook eerder gestopt met werken tijdens je zwangerschap? Voelde jij het als falen en hoe nam jij je rust?

Dit was alweer week 28. Lees hier mijn vorige zwangerschapsupdates!

Spread the love

You Might Also Like

  • Bregje 13 juni 2016 at 07:46

    Aaah wat vervelend voor je! Heel gord om naar je lichaam te luisteren, maar wel een lastige beslissing. Ik herken je hevoel van falen wel hoor! Nu even wennen en dan lekker uitrusten, je hebt t verdiend! Xxx

    • Janske 13 juni 2016 at 09:05

      Dankjewel lief 🙂

  • Nathalie 13 juni 2016 at 07:54

    Goed dat je deze beslissing hebt genomen. Hopelijk heb je straks minder last van harde buiken. Laat die kleine nog maar mooi even zitten.

    • Janske 13 juni 2016 at 09:05

      Dat hoop ik ook inderdaad…nog even wachten inimini 😉

  • Nicole 13 juni 2016 at 08:21

    Ja ik ben ook eerder gestopt met 24 weken werd ik al verplicht. Ik vond het vreselijk want ik was net pas een paar maanden op m’n nieuwe werk en zat middenin wat toetsen die ik wilde halen. Uiteindelijk mocht ik daar ook niet meer terug komen dus ik vond t wel naar maar het is wel goed geweest aangezien ik ook nog zwangerschapsvergiftiging kreeg. Je hebt de juiste beslissing gemaakt dat weet je stiekem wel maar het blijft wennen!

    • Janske 13 juni 2016 at 09:08

      Jeetje wat vervelend zeg. Ik heb gelukkig al jaren een vast contract dus dat is wel fijn, maar omdat ik zelf de beslissing moest nemen en niemand zei “je moet NU stoppen” vond ik het extra lastig. Gelukkig heb ik hele fijne collega’s die 100% achter mijn beslissing staan.

  • Joyce 13 juni 2016 at 08:22

    Het is zo moeilijk om zo’n beslissing te moeten maken. Knap dat je het toch gedaan hebt!
    Ik heb met 14 weken zwangerschap moeten besluiten een deel van mijn werk op te zeggen. Nu werkt dat anders als gastouder dan wanneer je in loondienst bent, dus heb ik uiteindelijk tot eind mei doorgewerkt met alle contracten. Inmiddels heb ik ipv 3 kinderen nog 1 kindje erbij 4 dagen per week en ik ben iedere dag om 15:00u klaar met werken, in plaats van soms 19:30u. Ik vond het een hele moeilijke beslissing, maar het went en ik ben achteraf zo blij dat ik het gedaan heb.
    Komt best goed! Probeer je beweging en je energie uit andere dingen te halen, je gaat je vanzelf minder schuldig voelen 🙂

    • Janske 13 juni 2016 at 09:09

      wat fijn dat het bij jou zo goed voelt. Ik ga mijn best doen 🙂

  • Kelly 13 juni 2016 at 08:33

    Even goed aan jezelf en de kleine denken..
    Veel succes en doe het rustig aan

    • Janske 13 juni 2016 at 09:09

      Dankjewel Kelly 🙂

  • Charlotte 13 juni 2016 at 08:44

    Goed dat je naar je lichaam luistert! Al kam ik me voorstellen dat het moeilijk is en dat het niet fijn voelt. Probeer om lekker van je rust te genieten en dan gaan je harde buiken hopelijk snel weg!

    • Janske 13 juni 2016 at 09:09

      Ik hoop het ook, dankjewel lief!

  • Stefanie 13 juni 2016 at 09:11

    Ik vind het goed van je dat je deze beslissing genomen hebt! Het is zeker geen falen maar het beste voor jou en je babytje. Nu lekker je rust proberen te pakken!

    • Janske 13 juni 2016 at 09:16

      Dankjewel Stefanie 🙂

  • Marlieke 13 juni 2016 at 09:33

    Ik moest bij Eva ook met 27 weken stoppen. Ik was gewoon op. Had te lang doorgedraafd. En voelde me schuldig, maar had eerder van m’n burn-out geleerd dat werken niet het belangrijkste is in het leven. Dus kop op. Komende weken even bijkomen en daarna genieten van je verlof!!

    • Janske 13 juni 2016 at 10:35

      Dankjewel Marlieke ?

  • Astrid 13 juni 2016 at 10:03

    Wat goed dat je voor de gezondheid van jou en je kindje hebt gekozen! Ik snap dat dit een moeilijke keuze was maar ik ben blij dat je collega’s achter je staan.

    • Janske 13 juni 2016 at 10:36

      Dat is inderdaad zo ontzettend fijn!

  • Willeke 13 juni 2016 at 10:08

    Herkenbaar gevoel meid, het voelt zo tegenstrijdig he. Ik moest mijn fultime opleiding stoppen ivm teveel harde buiken. Dat voelde echt niet leuk maar het was wel het beste. Hopelijk kun je tussen alle kwaaltjes door toch nog beetje genieten ? stiekem is het toch niks aan he als het niet relaxt gaat.

    • Janske 13 juni 2016 at 10:36

      Inderdaad. ..het is zo jammer…maar ik ga er voor ?

      • Willeke 13 juni 2016 at 10:40

        Alles voor de gezondheid van jou en de baby! Goed je rust pakken meid, fijn dat je ook zoveel hulp krijgt! ?

        • Janske 13 juni 2016 at 10:47

          Dankjewel ?

  • Emy Dirks 13 juni 2016 at 10:52

    Wat goed van je dat je deze beslissing genomen hebt! Het is het beste voor je baby. Ik snap dat het maken van de beslissing moeilijk is. Ik ben nu zelf 2 weken achter elkaar op mijn vingers getikt dat ik rustiger aan moet doen, maar HOE ik rustiger aan moet doen vind ik het lastige.. Mijn baas zegt ook rustiger aan doen, mrja alles moet wel gebeuren (heb een coördinerende functie). Ik ben pas 27 weken zwanger en voel me wel goed. Maar al weken harde buiken en nu 2x al oefenweeen gehad, wat te vroeg is.. Gisteren en vandaag ben ik vrij, veel geslapen, buik is ontspannen en ik voel de baby nu veel meer. Dus ik weet dat ik vanaf morgen echt nog een stapje terug moet nemen. Maar lastig vind ik dat wel.

    • Janske 13 juni 2016 at 11:13

      Het is alsof ik mijn eigen verhaal terug lees in jouw reactie…Misschien is het ook voor jou beter om (gedeeltelijk) te stoppen met werken.

    • Janske 13 juni 2016 at 20:08

      Dankjewel

  • Mama van Dijk 13 juni 2016 at 17:43

    ahh meis wat naar zeg. Maar goede keus. Je gezondheid en dat van je babytje gaan voor. Top gedaan. Hopelijk kun je wat ontspannen zo.

    • Janske 13 juni 2016 at 20:08

      Dankjewel 🙂

    • Janske 14 juni 2016 at 10:48

      dat is zeker waar!

  • Merel 14 juni 2016 at 13:53

    Is niet niks. Ik klikte op je blog omdat ik het herkende, ben destijds ook (gedeeltelijk) gestopt. Vond het verschrikkelijk, zeker omdat ik heel lieve collega’s had die ik niet in de steek wilde laten. Maar goed ben blij dat ik het gedaan heb, uiteindelijk gaat t toch om je kindje en dat is het allerbelangrijkste.

    • Janske 14 juni 2016 at 15:01

      Het is zeker niet niks ?

  • Nathalie 14 juni 2016 at 21:03

    Zo’n beslissing is echt moeilijk helaas… ik heb het twee ervaren, echt niet goed voor je gemoedsrust en zelfbeeld de eerste paar dagen. Mijn ervaring is wel dat het ‘rotgevoel’ afneemt na verloop van tijd.

    Probeer te genieten…

    • Janske 15 juni 2016 at 12:06

      Dat is goed om te horen!