Nu Lola inmiddels 2 is en binnenkort grote zus wordt vonden papa en mama het een mooi moment om te stoppen met de speen. Nog voordat ze alle grote veranderingen krijgt die horen bij een zusje krijgen, zodat ze zich op één ding tegelijk kan focussen. Afgelopen zaterdag zijn we van start gegaan met ons “project” om Lola van de speen af te krijgen. Is het al gelukt of was het een groot fiasco?
samen wakker worden
Een paar dagen geleden vertelde ik aan vriendlief dat ik het wel een mooi moment vond om Lola te laten stoppen met het gebruiken van haar speen. Sinds haar eerste verjaardag gebruikt ze hem alleen nog maar in bed en af en toe in de auto of wanneer ze ziek is. De zuigbehoefte bij een kind duurt vaak niet langer dan het eerste jaar, dus daar hoeft ze hem ook niet meer voor te gebruiken. Het is nu puur uit gewoonte. Ook onze tandarts had ons al laten weten dat hij aan haar gebit kon zien dat Lola een speen gebruikt. Genoeg redenen om te stoppen dus.
Ik wilde eerst een soort van “plan van aanpak” maken in overleg met vriendlief over hoe we dit het beste konden gaan aanpakken maar hij zei ineens afgelopen zaterdagavond dat het tijd was om te stoppen. Terwijl ik dochterlief onder de douche uit gehaald had en klaar gemaakt voor bed ging ze met papa nog even tandjes poetsen en een boekje lezen op de grote stoel. Hij zou haar vertellen wat precies de bedoeling was.
Speentjes zijn voor baby’s
Terwijl ik genoot van een heerlijk warm bad nam hij dochterlief op schoot om haar te vertellen dat ze al een grote meid was en binnenkort ook grote zus. “Lola is al twee jaar en dan hoef je geen speentje meer. Speentjes zijn voor baby’s. We geven morgen Lola’s speentjes aan opa en oma zodat zij deze kunnen bewaren voor je zusje,” vertelde vriendlief. Hij heeft het meerdere keren uitgelegd tot zelfs Lola het doorvertelde aan meneer Konijn.
klein popje
Toen was het tijd om te gaan slapen (SPANNEND!) …
Vriendlief kwam nerveus in de badkamer zitten met de babyfoon (met beeldscherm) zodat hij kon zien of ze er “in zou trappen”. Mevrouwtje begon eerste met een ruim half uur durend liveconcert met de mooiste versies van “poesje mauw”, “papagaaitje leef je nog” en “ik zag twee beren…”. Daarna werd ze steeds onrustiger en merkte je dat ze echt iets miste. Logisch! Ze slaapt al zo lang ze zich kan herinneren met een speen in haar mond! Dat hebben wij haar tenslotte zelf aangeleerd! “Tutje” zegt ze en begint te huilen. Tja…en nu? Doorzetten of afkappen? Begrijpt ze überhaubt wel wat er gebeurd?
Na een vlug spoedoverleg besloten we om haar een tweede kans te geven. Papa ging naar haar toe en nam haar weer even rustig op schoot. Samen met haar en meneer Konijn vertelde hij opnieuw wat de bedoeling is. “Morgen gaan we naar opa en oma en nemen we de tutjes mee, zij bewaren ze voor jouw zusje. Het is wel moeilijk hè?! Vannacht mag jij nog één keer met je tutje slapen en dan geven we hem morgen aan opa en oma.” Ze herhaalde wat papa haar zojuist verteld had heel wijs tegen meneer Konijn. Twee minuten later sliep ze als een roosje, mét tut in haar mondje. Hopelijk voor de allerlaatste keer.
Morgen zetten we door
Vriendlief wilde het graag afbouwen, maar dat leek mij alleen maar verwarrend en omdat het nu zo onverwachts voor haar kwam besloten we nu voor deze middenweg. Maar morgen zouden we doorzetten!
De volgende dag heeft Lola met papa haar tutjes in een bakje gestopt en kwam ze deze trots aan mij laten zien toen ik naar beneden kwam. Ze vertelde dat ze deze naar opa en oma ging brengen. Zo gezegd zo gedaan. Toen we een paar uur later bij hen aankwamen heeft ze het doosje met haar tutjes overhandigd en hebben opa en oma beloofd om er goed op te passen. Ondertussen hebben wij haar de hemel in geprezen dat we zo trots op haar waren omdat ze zo’n grote meid is.
pookie
“papa, papa, papaaaa!”
’s Middags sliep ze bij vrienden in een campingbedje en was er alleen vriendlief bij (ik had mijn surprise babyshower). Na een paar minuten hoorde hij haar roepen “papa, papa, papaaaa!” en ging bij haar kijken. Daarna nog een keer en vanaf toen besloot vriendlief om via de microfoon van de babyfoon liedjes voor haar zingen. Hier werd ze rustig van en kreeg ze genoeg afleiding. Na een paar liedjes zingen viel ze gelukkig in slaap. YES!
Toen ik later die middag bij hen aankwam, vertelde ze mij met een grote glimlach dat ze zonder tutje had geslapen. Natuurlijk was ik zo trots als een pauw en heb ik haar helemaal plat gekust en gezoend. Wat een knappe meid! ’s Avonds was het precies hetzelfde verhaal…even zingen, kletsen en meezingen en uiteindelijk viel ze in slaap…zonder tut!
Op het kinderdagverblijf
Gistermiddag mocht ze een middagdutje doen bij het kinderdagverblijf. Ik had vriendlief goed geïnstrueerd dat hij de leidsters goed moest voorbereiden zodat ze ook wisten hoe wij er mee bezig waren en dat ze ook met hetzelfde verhaal aan zouden komen. Daar heeft ze ’s middags uiteindelijk 45 minuten liggen zingen in bed en wel wat gemopperd, daarna hebben ze haar er maar uitgehaald. Ze vonden niet dat ze veel huilde en ook na haar “mislukte” middagdutje heeft ze zich prima vermaakt.
In de avond was het heel even mopperen omdat ze niet zelf onder haar dekentje kon kruipen (wat ze wel zelf kan hoor). Ik ben naar haar toegegaan en heb even met haar “geoefend” en toen kon ze het zelf. Nog geen drie minuten later was ze al vertrokken naar dromenland! WOOHOOOO!
Lola op de fiets van Lars
We gaan het zien!
Vanavond logeert ze bij opa en oma en ze zal er ook twee middagdutjes hebben. Ik ben benieuwd! Zal ze zich herinneren dat haar tutjes bij opa en oma liggen en er juist om gaan vragen of gaat het gewoon net zo goed als nu? Opa en oma weten van de vorderingen dus ik heb er wel vertrouwen in!
Nooit gedacht dat het zo makkelijk zou ‘lukken”, al probeer ik nog niet te vroeg te juichen voor het geval ze ineens ziek word of zo en alleen maar huilt om haar tutje…we gaan het zien! So far so good!
Hoe heb jij het aangepakt, het stoppen met de speen? Ging het moeizaam of was het juist zo gepiept? Hoe oud was je kind toen je stopte? Heb je nog tips voor andere mama’s?
Goed bezig! Als ze eenmaal zonder slapen gaat het goed komen. Als je zelf ook vol blijft houden. Zelfs op het kinderdagverblijf gaat ze straks zonder problemen slapen.
Ja super hoor. ..ik dacht dat het stukken moeizamer zou gaan ?
Wietske Vermeulen liked this on Facebook.
Amanda Hulsker liked this on Facebook.
Zoals je weet heeft Fay nog een fiep in bed. Daarbuiten niet, ook niet toen ze ziek was.. Heb dat wel overwogen maar toch niet gedaan. We moeten nog even kijken wanneer we t ook in de nacht gaan doen, wij hebben geen baby op komst Hihi dus dat kunnen we niet gebruiken. Maar wil wel de speen echt weggooien. Want anders komen we zelf in de verleiding haha..
Je mag altijd onze baby daarvoor gebruiken als je wilt ?
Wat leuk om te lezen hoe jullie dit aangepakt hebben en hoe dat verliep. Mijn jongste hebben we, toen hij 2 was, nadat we op vakantie waren geweest, gezegd dat nu zijn speen op vakantie is gegaan en tot onze stomme verbazing pikte hij dit en zei: “oké”! En dat was het! Haha Toen was hij er vanaf. Nooit verwacht dat het zó gemakkelijk zou gaan. Hopelijk heet Lola er nu ook geen behoefte meer aan en is het jullie dus ook gelukt!
Wat goed zeg! Fijn als het zo makkelijk lukt!
Wat fijn om dit te lezen! Onze man is 14 maanden en heeft alleen in bed een speen maar vraag me continu af hoe je het afleren van slapen met speen nou eigenlijk aanpakt 🙂 zo dus! Vet goed!
Hihi. ..vannacht ging het weer goed. ..Ze is nu bij opa en oma en heeft al trots verteld “zonder tutje slapen”…ik ben benieuwd!
Mila was 2,5 toen ze zonder speen ging slapen. Ze had m half doorgebeten en toen vond ik het wel een mooi moment. Toen ze ’s avonds naar bed ging verteld dat ie stuk was en dat een speen voor baby’s is. Het duurde iets langer voordat ze sliep maar het ging gelijk goed. Het kan soms even afzien zijn die directe aanpak maar hier werkt dat het beste.
Maar fijn hoor dat het bij jullie ook zo goed gaat! Hopelijk blijft dat ook zo.
Inderdaad ?
Het voelt inderdaad best gemeen op zo’n moment maar het is denk ikop die manier duidelijker en makkelijker voor je kindje
Leuk artikel. Mijn zoontje is een jaar en acht maanden. Hij heeft ook een speentje. Wij willen ook gaan afbouwen als hij twee is. Leuk om dit zo te lezen.
Hopelijk gaat het bij hem ook zo makkelijk ?
Fijn dat het zo snel al goed gaat! Mijn meiden waren allebei rond de 2,5 toen ze zonder fiepje konden en dat heeft wel een paar nachten huilen opgeleverd maar de aanhouder wint 😉
Precies! Uiteindelijk kunnen weer allemaal zonder ?
Heb zelf geen kinderen, maar toevallig had ik het laatst nog met mijn moeder er over of ik, mijn zusje en broertje ook vroeger een speen hadden. En toen zei m’n moeder dat we alledrie nooit een speen hebben gehad en dat we alledrie ook nooit op onze duim gezogen hebben. En blijkbaar hebben we het eigenlijk ook nooit gemist. Vond het wel knap dat m’n moeder dat voor elkaar gekregen heeft, haha. Maar we hadden wel allemaal een knuffeltje in bed.
Wel knap hoe jullie er mee omgaan met afleren van de speen. Als het nu al zo goed gaat is ze er vast snel vanaf. ?
het is ook echt iets wat je ze zelf aanleerd…al zal het ene kind meer zuigbehoefte hebben dan het andere kind…fijn dat je moeder het zo heeft kunnen doen!
Mijn kinderen hadden vrij lang een speen moet ik bekennen. Maar nu niet meer, dus blijkbaar is het me gelukt ze er vanaf te krijgen. Maar hoe herinner ik me niet meer. Dus waarschijnlijk ging het geleidelijk?
Uiteindelijk komen ze er allemaal vanaf ?
Echt super fijn dat het zo goed gaat zonder speen.
Mag ik ook vragen hoe je de camara bevestigd heb waardoor je Lola zo goed in beeld hebt in bed?
Hij hangt aan de muur boven gaat bedje. Echt ideaal! Gewoon aan een spijkertje.
Lianne Dolsma liked this on Facebook.
ohh wat fijn dat dat zo goed gaat zeg wooow! Hier vndaag speen vergeten mee te nemen op visite dat was zachtgezegd geen pretje in de auto erheen al. Misschien merkte ze aan mij ook wel dat ik het vervelend vond dat ik hem niet achter de hand had. normaal heeft ze hem niet eens in de auto. Ze is 16mnd en afleren stellen we hier nog maar even uit:)
ohhh jeetje…ik kan me je gevoel zooo voorstellen…ik had er ook altijd eentje bij voor het geval dat inderdaad…ze is er duidelijk nog niet klaar voor 😉
Wij (nou, ja meer ik eigenlijk, vriendlief is wat toegeeflijker) zijn gestopt met de speen toen ze zes maanden oud was. Ik had gelezen dat ze dan minder zuigbehoefte hebben, dus zijn we van de ene op de andere nacht gestopt. 2 nachten was ze onrustig en veel huilen, maar daarna nooit meer een speen nodig gehad. Ging dus eigenlijk heel makkelijk.
Wat goed!
Fijn dat ze het zo goed oppikt! Wat dat betreft ben ik blij dat mijn dochter nooit een tutje gewild heeft. Dat hoeven we dus in ieder geval niet af te leren! Ik weet van mijn neefje dat hij een tutje had tot zijn derde verjaardag. Ze hadden hem voor zijn derde verjaardag voorbereid dat hij dan een grote jongen was en op de dag zelf het tutje aan een helium ballon bevestigd en die mocht hij weg laten vliegen. Ik denk dat het inderdaad het beste werkt als de tutjes ook echt weg zijn en de kindjes ze zelf weggeven of in dit geval weg laten vliegen.
Dat is ook een hele bijzondere manier zeg! 🙂