Zwangerschapsupdate #9 – Week 21 – Wat een week!

Tja, wat kan ik zeggen…wat een week, wat een week. Eentje waarvan ik achteraf blij ben dat hij weer voorbij is. Hij verliep in ieder geval anders dan ik gehoopt en verwacht had.

Het begon eigenlijk meteen al slecht. Ik had zondag op maandagnacht nog steeds zo veel tandpijn van die vervelende zenuw dat ik opnieuw de tandarts belde voor een zenuwbehandeling. De assistente zei direct, “Ik heb voor volgende week maandag nog een gaatje vrij”. Ik dacht meteen…da’s kei leuk voor je vrouwke, maar dat gaat hem niet worden zonder een dosis ibuprofen die ik nu dus NIET mag innemen. Ik vertelde haar dat ik dat niet ging volhouden met mijn 6 paracetamolletjes per dag. Uiteindelijk begreep ze dat ik toch echt het plekje op de woensdagmiddag kon krijgen wat speciaal was gereserveerd voor noodgevallen. Mooi! Ik keek er toen al naar uit. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen over een tandartsbezoekje.

Dag tandpijn!

Afgelopen woensdag was eindelijk mijn date met de tandarts. De derde in twee weken *zucht*. Na twee weken ontzettend veel pijn lijden ging hij alsnog mijn zenuw uit mijn kies verwijderen. Dag zenuw! De behandeling begon pijnlijk, maar al snel was de verdoving goed genoeg ingewerkt dat ik niet veel pijn meer voelde. Toen ik ineens klaar was mocht ik een nieuwe afspraak inplannen om de noodvulling te laten vervangen door een “echte”. Het kon nog wel even pijnlijk blijven omdat de kies niet echt op een makkelijke plek zat. Ik moest maar even een paar ibuprofen innemen tegen de pijn. Wat een grapjas! Dat mag ik toch niet!

De volgende 48 uur heb ik dat wel geweten inderdaad. Het voelde alsof ik kei hard op mijn bek was geslagen. Mijn hele mond was aan één kant helemaal beurs. Eten en praten was best pijnlijk. Gelukkig was de pijn daarna bijna helemaal weg. Eindelijk. Dag tandpijn!

Hallo rugpijn!

Ik zou het bijna vergeten dat ik last had van mijn rug met al die paracetamol en enorme tandpijn. Helaas pindakaas, die rugpijn was ECHT nog niet weg. Die kwam weer gezellig bij mij logeren, waarschijnlijk voor langere tijd. Altijd gezellig, toch.

Donderdag op vrijdagnacht was echt een nacht die ons de dag daarna nog als zombies liet rondwandelen. Dochterlief had een natte pyjama rond half 1, dus besloten we haar een schoon bed/pyjama etc te geven. Omdat we haar daarvoor wakker maakten was ze helemaal van de wap. Huilen, huilen,  huilen…daarna kon en wilde ze niet meer slapen. Nadat we een gevecht hadden gehad met sinaspril druppels en ik een uur en vriendlief een uur bij haar zijn gebleven viel ze na lang huilen en nasnikken eindelijk in slaap.

20 weken echo poging 2.0

Vrijdag was een belangrijke dag. We moesten opnieuw naar de echoscopiste toe voor een tweede 20 weken echo. In mijn vorige blog schreef ik hoe deze tweede en derde poging er aan toe ging… dus konden we daarna weer naar huis…pfff, wat een tegenvaller. Ik was er echt even van ondersteboven. Wat baalde ik als een stekker. Een uur later had ik een afspraak gepland staan bij mijn verloskundige. Daar kreeg ik de uitslag van mijn glucose test van de week ervoor. Alles was helemaal goed. Toch vertelde ze direct dat ik eigenlijk in week 24 opnieuw zo’n test moest doen. Ik vertelde haar hoe verschrikkelijk slecht het de vorige keer ging en ze zei dat ik het anders ook bij week 27 mocht doen omdat ik dan sowieso bloed moest prikken zodat ik het kon combineren. Mocht het dan niet goed zijn dan hadden we alsnog genoeg tijd om actie te ondernemen. Fijn! Over 6 weken mag ik dus nog een keertje, ik kijk er nu al naar uit, NOT! Ach, zei ik tegen haar, “als het moet dan doe ik het natuurlijk gewoon hoor!” Maar liever nu even niet. Verder was alles goed met mij en de baby. Wel heb ik al regelmatig last van buikpijn en harde buiken. Iets rustiger aan doen dus.

Zaterdag werd er in mijn verloskundigenpraktijk een cursus over bekken en bekkenbodem gegeven. Gelukkig heb ik (nog) geen last van mijn bekken, maar je kunt er nooit genoeg over weten dacht ik zo. Ik was blij om nog eens de verschillende technieken en oefeningen te oefenen die handig en belangrijk zijn tijdens je zwangerschap. Ik ga ze ook zeker weer gebruiken!

Spannende nacht

Zaterdagnacht werd ik ineens wakker van ontzettende buikpijn. Ik had het gevoel dat ik ontzettend moest poepen en overgeven. Bah! Vriendlief kwam meteen kijken of alles in orde was. Mijn buik deed zo ontzettend veel pijn dat ik even dacht dat ik een miskraam zou gaan krijgen. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Overgeven hoefde en lukte uiteindelijk niet. Poepen gelukkig wel. Daarna ben ik met mijn emmer zachtjes terug naar bed gewaggeld. Paracetamol er in en na een kleine 10 minuten viel ik gelukkig weer in slaap. Blijkbaar zat er toch iets niet helemaal lekker in mijn buik.

De volgende ochtend werd ik wakker en voelde ik gelukkig weer wat leven in mijn buik.  Wat een geruststelling. De rest van de dag voelde ik mij echt een vaatdoek. Blergh…

Zo, dat was mij mijn weekje wel zeg! Hopelijk krijgen we volgende week goed nieuws bij de volgende 20 weken echo poging en weten we dat alles goed is met de kleine. Ik ben ook erg benieuwd of we dan het geslacht weten zodat we het eindelijk bekend kunnen maken! Spannend hoor! Ik hou jullie op de hoogte!

Bedankt voor alle steun en lieve berichtjes de afgelopen dagen!

Tot zo ver week 21, volgende week weer een nieuwe update! Lees hier mijn andere zwangerschapsupdates.