Zoals je maandag al kon lezen verliep mijn 20 weken echo vorige week niet zoals gehoopt. Vandaag ging ik terug voor een tweede poging. Dit is hoe het er vandaag aan toe ging bij poging 2…
Vandaag namen we Lola mee omdat we even geen oppas konden regelen. Geen probleem, ik had haar vooraf verteld wat we gingen doen dus ze wist wat er ging gebeuren. Opnieuw mocht ik met mijn blote buik klaar gaan liggen en werd ik “volgesaust” met warme (jawel) gel. Dan heb je even dat spannende moment of je een kloppend hartje ziet.
Jawel hoor…ik zag vrijwel direct een kloppend hartje. Check! Omdat vorige week de baby nog moeilijk te bekijken was en hij of zij nu wat groter zou zijn konden we vandaag een nieuwe en betere poging wagen. De echoscopiste bekeek met haar echo apparaat mijn buik van alle kanten en bleef akelig lang stil. Ondertussen zat Lola bij papa op schoot vol bewondering mee te kijken naar wat de echoscopiste deed, naar mama’s buik en naar de baby op het scherm.
“Ik kan het niet goed zien”
Zegt de echoscopiste tegen ons. “De baby ligt met de rug naar voren en ook je navel belemmerd het zicht. Ik wil dat je even wat gaat drinken met veel suiker, dan proberen we het zo nog een keer. Hopelijk is de baby dan gedraaid.” Ok. Lichtelijk teleurgesteld liepen we terug naar de wachtkamer en goot ik mijzelf vol met twee bekertjes thee met ieder 3 zakjes suiker er in. Ik kan je vertellen…dat is géén goed idee! Bah wat werd ik misselijk! Ik heb wat rondgewandeld en in slow-motion staan dansen en met Lola de hele wachtkamer door gewandeld. Na 10 minuten mogen we terugkomen voor de volgende poging. Op hoop van zegen.
Hop, weer liggen en daar kwam de warme saus weer. Fingers crossed! Ondertussen vertel ik dat ik 6 zakjes suiker naar binnen heb gewerkt. “Zoveel!”zegt ze. “Uh ja, je zei niet hoeveel, dus ik dacht, dat moet genoeg zijn”. Binnen 10 seconden zegt de echoscopiste; “Nee hoor, de baby ligt precies hetzelfde. Kun je even wat springen?” Daar stond ik dus, met mijn blote buik, voor dochterlief en vriendlief te springen als een konijn in de kamer van de echoscopiste. En geloof me, dat is echt niet charmant. Ik haat springen! Dat is gewoon niet relaxt met mijn cupmaat en helemaal niet met een baby in je buik. Als ie nou geen radslag heeft gemaakt dan weet ik het ook niet meer, dacht ik.
“Komt u maar weer liggen”.
Ze gezegd zo gedaan. Poging drie. Ik durf bijna niet te kijken…
“Helaas! Wat moeten we nu doen?” vraagt ze. “Dat mag jij mij vertellen”, antwoord ik haar. “Ik moet even nadenken”, zegt ze, waarna ze verteld dat ze alles nu wel beter ziet, maar dat de baby met de rug naar mijn buik ligt waardoor ze het hartje niet goed kan bekijken. Ik moet nóg een keer terugkomen.
Jeetje, wat baal ik zeg. Ik weet dat ik niet moet klagen, want alles is goed (tot nu toe) met de baby. Toch ben ik teleurgesteld dat het weer niet is gelukt en daarnaast ben ik kotsmisselijk van de suiker. We lopen naar de balie en maken opnieuw een afspraak. Hopelijk lukt het dan wel, want de baby wordt anders te groot om alles goed te kunnen zien.
Ik weet dus nog steeds niet 100% zeker of het een jongen of een meisje is…
Fijn hoor…onze baby is nu al een dwarsliggertje en niet snel onder de indruk! Op naar poging 4…
Was jouw baby ook zo’n ‘dwarsliggertje”?
Hé wat een eigenwijze dwarsligger!
Hier ook een dwarsligger, letterlijk onze oudste heeft heel lang overdwars in mijn buik gezeten tot vervelends toe 😉
ohhh…dat lijkt me ook erg vervelend zeg…hopelijk ligt hij of zij volgende week er mooi voor zodat we de keuring goed kunnen afronden 😉
Ah nee, wat balen zeg 🙁
nou he…ik was vanmiddag echt wel even teleurgesteld (zacht uitgedrukt). Maar nu kan ik er gelukkig wel weer om lachen.
Ohhh wat jammer!! Daar kijk je stiekem natuurlijk heel erg naar uit!
Bij Lenn wisten we het al met 15 weken! Was meteen heel duidelijk haha 😉
hihi…dat wil je het liefst 😉 gewoon duidelijkheid
Jaaa zo spannend! Ach, uiteindelijk is het allebei helemaal goed en maakt het niet uit.. Als alles er maar op en aan zit. Hoe waar is ook weer dit cliché?
Jo-Ann Van Roessel ter Haar inderdaad…en dat is nu zo jammer dat we dat dus niet allemaal kunnen zien…het geslacht is bijzaak…dat is inderdaad beiden goed 🙂
Mocht je nou nog eens terugkomen?
Jo-Ann Van Roessel ter Haar jazeker 😉 staat er ook, hihi…volgende week nog een poging…ik ben benieuwd!
Had Guus niet iets soortgelijks toen ze voor het geslacht van Juno gingen?
die heeft wel bij een echo vaker terug moeten komen,,,volgens mij bij de nekplooimeting..toch Guusje Verhofstadt
Ja klopt bij 12 weken meerdere keren geweest ? word je ook maar onzeker van. En geslacht wisten we ook pas laat volgens mij omdat ze zo’n wiebelkontje was en dit natuurlijk niet de prioriteit was bij de echo’s
Onze Luuk was met de pretecho zo’n dwarsliggertje! Hahaha. 3x terug moeten komen en uiteindelijk na veel gespring liet ie zich eens zien ?
Maar wel echt balen dat je nu nog steeds niet zeker weet hoe het helemaal gaat met de baby en wat er in je buik zit.
precies…dat geslacht vind ik al lang niet meer belangrijk…we hebben het vandaag niet eens gevraagd of ze het wilde checken…totaal niet mee bezig geweest…maar natuurlijk wel benieuwd…maar eerst de rest weten of het goed is 🙂
Ilona Savelkoul- te Baerts liked this on Facebook.
Oh jee, nu al eigenwijs! 😉 Wel balen zeg, maar jullie kleintje wilde jullie vast extra vaak laten kijken 😉
Zou het dat zijn ?
Nou die kleine houdt de spanning er goed in zeg! En wat een capriolen moet jij uithalen, sjongejonge…
Die is in ieder geval niet snel onder de indruk ?
Lianne Dolsma liked this on Facebook.
Ohjee hij houdt jullie nu al lekker bezig zo. Hier ook zo’n kleine dwarsligger maar dan eentje die niet uit zijn stuitligging te krijgen is.
Oh oooohhh hopelijk bedenkt ie zich nog ?
Linda Venrooij liked this on Facebook.
oh balen zeg!
Ohnee balen!
Hopelijk volgende keer beter 🙂
Hier was’t ook een keer moeilijk zichtbaar en toen moest ik eens goed hoesten. Het hielp gelukkig 🙂
Volgende keer beter inderdaad…spannend!
Jeetje wat balen zeg, het is zo al spannend genoeg allemaal. Wel fijn dat het tot nu toe goed gaat!
Precies…Gelukkig moet ik terugkomen terugkomen en niet omdat er iets mis is.
Oh nee he, wat een ellende! Ik had ook 2 20 weken echo’s, omdat ze dachten dat Laurens zijn hoofd te groot was. Wat stom trouwens dat je na de suikertest in de wachtkamer moest zitten! Ik kreeg zo’n relaxstoel in een ziekenhuiskamer, dat ging prima.
Hopelijk lukt het de volgende keer wel gewoon, ik duim voor je! X
Dat moet ook spannend geweest zijn! Ik mag over 6 weken terug voor Nog een glucose test. ..jippie! Fijn dat je mee duimt…hopelijk binnenkort goed nieuws!
Poeh hee wat een gedoe zeg! Hier wel een dwarsligger met de 3D echo.. Dat was wel balen toen, maar ja.. op de belangrijke momenten liet ze zich wel goed zien..
Dat is ook balen inderdaad…maar liever dan een dwarsligger dan bij de 20 weken inderdaad
Anneliese de Waal liked this on Facebook.