Een verrassingsdate met mijn Valentijn

Afgelopen zondag was het Valentijnsdag. Ik had dit jaar zelf niets bijzonder geregeld omdat ik volgend weekend al een date had gepland met mijn lief. Ook had ik niet verwacht dat hij het dit jaar echt wilde vieren. Blijkbaar was dat wel het geval en had hij stiekem een verrassingsdate geregeld!

Toen we ’s ochtends wakker werden van Lola’s gezellige geklets haalde vriendlief haar en mocht ze lekker even bij papa en mama in het grote bed “slapen”. Natuurlijk lag ze geen minuut stil en was het vooral, kroelen, knuffelen en kopstoten geven (oops… en toen kreeg mama een bloedneus!). Gelukkig stopte het vrij snel en deed het niet heel erg pijn.

Cadeautjes uitpakken

Ik had meegedaan met een Mamaswap via Instagram en mocht mijn cadeautjes pas op Valentijnsdag uitpakken. Het leek me een mooi moment om dit samen in bed te doen. Zo hadden we toch wat cadeautjes. Ik hou van swappen en ook dit keer was ik weer erg benieuwd naar mijn pakket. De mama die mijn swapmaatje was had er echt heel veel liefde en werk in gestoken. Allerlei mooie zelfgemaakte cadeautjes voor mij en Lola en toffe gekochte spulletjes kregen we cadeau. Super leuk!

Toen zei vriendlief dat ik even mijn mail moest checken. Ik zag dat hij mij had uitgenodigd (in mijn agenda) voor die dag met de melding “Opa en oma komen op Lola passen” en “dineren in Nijmegen”. Hij had gewoon een date geregeld voor ons tweetjes! Wat een verrassing! Ik wist echt van niets, zo lief!

Die ochtend hadden we een heerlijk rustige ochtend met zijn drietjes waarna in de middag opa en oma kwamen oppassen. Na een uurtje gezellig bijkletsen zijn we (in de sneeuw) vertrokken richting Nijmegen. Daar was onze eerste bestemming café Trianon. Vriendlief had kaartjes gekocht (al weken geleden) voor de Amerikaanse band “The Mulligan Brothers“. Een paar maanden geleden hoorden we een nummer op de radio wat we beiden zo mooi vonden dat we hebben uitgezocht wie het waren. Toen we er achter kwamen dat het deze band was heeft vriendlief gezocht of ze ook in Nederland kwamen optreden. Hij heeft zelfs bij de bandleden geïnformeerd waar ze precies kwamen omdat ze dat niet bepaald duidelijk op hun website hadden vermeld. Toen hij zag dat ze op 14 februari in Nederland waren besloot hij het als een verrassing te houden, regelde hij een oppas en reserveerde hij bij een Mexicaans restaurantje daar vlakbij een tafeltje voor twee.

Helemaal vooraan

Toen we aankwamen in het café was het nog ontzettend rustig en omdat we alleen maar ontbeten hadden wilden we graag even lunchen. Helaas was de lunchkaart niet beschikbaar in het weekend, maar wel de borrelhapjes. Prima! We besloten samen een tosti ham/kaas, 8 bitterballen en een portie nacho’s te bestellen. Ohhhh, wat een verwennerij! De prijzen waren erg bescheiden, vandaar dat we ook lekker veel bestelden (voor onze doen tenminste). Toen we alles ophadden zagen we langzaam steeds meer mensen binnenkomen en doorlopen naar het zaaltje achterin het café. De bandleden hielden zelfs de voordeur open om hun “fans” te verwelkomen. Toen we besloten naar binnen te gaan zagen we dat het al helemaal vol stond. Het podium was ook maar 25 cm hoog, dus dat was niet erg handig. Bij het podium stonden 2 rijen met stoelen en de rest van de 170 mensen stonden daarachter hutje mutje op elkaar. Iedereen leek minstens 1m90 lang, want ik zag echt niets. Vriendlief probeerde of we vooraan een plekje op de grond konden vinden en ja hoor. Met een beetje passen en meten konden we er mooi met zijn tweetjes zitten. Best grappig om bijna tegen het podium aan te zitten. We konden het in ieder geval goed zien.

Het optreden van de Mulligan Brothers was erg mooi. De band speelde heerlijke Amerikaanse folk/country muziek. De stemmen van de heren mengden perfect met elkaar en de humor tussendoor gaf een leuke sfeer. Het publiek was ontzettend stil, wat ik altijd logisch vind, maar dat gebeurd helaas niet altijd. Nu wel. Geweldig! Het was erg intiem en bijzonder en smaakte zeker naar meer. Al waren vriendlief en ik toch wel blij om na anderhalf uur onze (slapende)  benen te kunnen strekken. Helaas waren alle albums al uitverkocht tijdens de voorgaande optredens, anders had ik er zeker eentje willen kopen als souvenir.

Rozenblaadjes en kaarsjes

Na het optreden liepen we samen onder één paraplu door de sneeuw knus naar het Mexicaanse restaurant Don Pablo waar vriendlief een tafeltje had gereserveerd. Ondanks dat we 45 minuten te vroeg aankwamen konden we zonder problemen direct aan tafel. Het restaurant was erg vrolijk en sfeervol ingericht. Speciaal voor Valentijn lagen er overal rozenblaadjes op de vloer, kregen we rode servetten in de vorm van een hart en hadden we rode theelichtjes in hartjesvorm. Super romantisch!

Toen we de menukaart kregen wist ik even echt niet wat te kiezen, er was zo veel lekkers en zo veel keus! Ik besloot uiteindelijk voor de Fajitas met kip, aardappel partjes en een extra bakje guacamole te gaan. Vriendlief koos een mix van allerlei soorten vlees. Al vrij snel kregen we ons eten geserveerd. Ik kreeg mijn kip met groentes in zo’n sissling pannetje en mocht zelf mijn fajitas maken. En die guacamole smaakte echt precies zoals je hoopt dat hij smaakt…Hmmmmm! Ik at nog net mijn vingers er niet bij op. Mama mia, wat was dat lekker!

Ik pieste bijna in mijn broek!

Normaal kies ik nooit een toetje uit omdat ik het vaak te duur vind. Dit keer zag ik aan het begin van de avond al dat ze een toetje met cocosijs hadden. ik had vriendlief dus direct gewaarschuwd dat ik die toch wel heel graag wilde eten. Dus besloten we om dit keer wél voor een toetje te gaan. Ik kreeg een halve kokosnoot gevuld met kokosijs en daarnaast slagroom, wat vruchtjes en chocoladesaus. Vriendlief kreeg een gevulde (bevroren) citroen met limoenijs er in. Ik moest zo lachen hoe hij tegenover mij zat met zijn bevroren citroen en zijn lepeltje met zo’n hoofd van “en nu?”. Hilarisch! Hij zag dat er een “dekseltje” in zat wat open kon waar hij het ijs uit kon scheppen. Maar met één lepeltje alleen is dat natuurlijk geen succes. Dus terwijl hij de citroen op zijn lepeltje geprikt in de lucht hield vroeg hij de serveerster om een extra vorkje. Ik pieste bijna in mijn broek. Whahaha. Met vorkje ging het inderdaad stukken makkelijker, maar handig was het niet. Mijn toetje was overigens heerlijk! Ik ben verzot op kokos, dus dit was echt heer-lijk!

Met twee (over)volle buiken liepen we weer samen onder ons parapluutje al glibberend door de sneeuw naar de auto om weer lekker naar huis terug te gaan. Een uurtje later waren we weer fijn thuis. Na een geweldige verrassingsdate! Wat heb ik genoten van het samen zijn, het lekker lunchen, het ongemakkelijk zitten op de grond tijdens het genieten van mooie muziek. En van het heerlijke eten, het lachen om vriendlief en zijn citroen en het even vriend en vriendin zijn zonder dat we op onze dochter hoefden te letten. even quality time met zijn tweetjes. Het was simpel, maar zo fijn en gezellig! Volgens mij heb ik vriendlief wel 20 keer bedankt die dag, en nu nog een keer; dankjewel lief! Dat je dit voor mij hebt geregeld. Ik vond het fijn en heb genoten!

Heb jij ook zo’n fijne Valentijnsdag gehad dit jaar of doe je niet aan Valentijn?

Bekijk hier een kort filmpje (15 sec) van het optreden van The Mulligan Brothers: