Het is zo oneerlijk…
Terwijl ik Sinterklaascadeautjes aan het verzamelen ben zijn er zoveel papa’s en mama’s in de wereld die niet eens eten voor hun kindje kunnen betalen. Zo zijn er kindjes met hun papa en/of mama op de vlucht, met als enige doel te overleven.
Als ik naar het journaal kijk breekt mijn hart in honderdduizend stukjes…ik kan er niet naar kijken. Al het verdriet, de onmacht, onrechtvaardigheid en ellende die overal om ons heen gebeurd. Ver weg en dichtbij.
Het is zo oneerlijk…
Ik geniet van de mooie spulletjes die ik kan kopen voor mijn kindje en voor mijzelf. Maar als ik dan denk aan al die andere mensen met zo veel verdriet, dan kan het me allemaal gestolen worden. Dan voelt het zo egoïstisch dat ik veel meer speelgoed, kleertjes en andere spullen heb dan we nodig hebben. En het wordt alleen maar meer en meer…
Ik heb alles wat mijn hartje begeert dat besef ik mij maar al te goed. “Wa hebbe we ’t toch goe”, zei mijn oma vroeger altijd. En dat hebben we zeker. We komen niets te kort.
Ik probeer daarom, voor mijzelf maar ook voor de mensen die deze luxe helaas niet hebben bewust zo veel mogelijk te genieten van alles wat ik heb. Een mooi gezond gezin dat leeft in een veilige leefomgeving met alles wat we “nodig” hebben. Ik neem het in mij op, geniet van de kleine dingen en besef dat dit allemaal niet vanzelfsprekend is. Wat een rijkdom.
Natuurlijk wil je jouw kind het allerbeste geven. Mijn hart doet pijn als ik denk aan alle kindjes die niet krijgen wat ze verdienen…
Het is zo oneerlijk…
Heb je hier ook zo’n moeite mee? Voelt het voor jou ook zo ontzettend dubbel?
Mooi geschreven! Ja, heb ik ook wel last van daarom dat ik ook heel veel weggeef en bewust maar een paar dingen koop. Dat dan wel wat duurder mag zijn dan normaal.
Wat goed dat je dat doet! Zo genieten er veel kindjes van alle cadeautjes. Mooi!
En daarom adverteren de goede doelen vaak rond kerst. Omdat wij ons bijna allemaal schuldig voelen. En ja, ik ook. De wereld is heel oneerlijk verdeeld. Daar kunnen jij en ik niets aan veranderen. We kunnen alleen leven door het zelf goed te doen, en waar nodig is te geven en te delen. En juist extra genieten van wat we wel hebben!
Dat doe ik inderdaad ook…maar het blijft een dubbel gevoel…
Helemaal met je eens! Wij hebben besloten om bewust te kiezen voor weinig speelgoed en wat we kopen niet nieuw te kopen, dus om speelgoed een 2e leven te gunnen. Natuurlijk komt er wel eens wat nieuws, maar dat zijn dan voornamelijk knutselspullen. Ook geven we vaak iets weg aan de bv. de voedselbank. We willen onze kinderen bewust leren dat als je ergens genoeg van hebt, dat je ook best wat kunt weggeven.
Wat goed dat je dat doet!
Zeker heb ik dat. Hier op school doen ze mee aan een project dat je speelgoed kan inleveren wat dan naar de voedselbank gaat. Onze dochter vind het nog wel wat lastig maar als ik het dan goed uitleg vind ze het prima en maakt ze er ook nog een mooie tekening bij.
Wat goed zeg!ook fijn dat onze kinderen zo beseffen hoe goed ze het hebben!
[…] Ik vind het belangrijk dat ze dankbaar leren te zijn voor de kansen die hen worden gegeven. Zoals Janske ook al heel mooi heeft […]