Afgelopen donderdag was het dan eindelijk echt zo ver. Het zat er al een tijdje aan te komen, maar ons kleine mopje zette haar eerste stapjes “los”. Zonder de hulp van papa, mama of iets anders.
We hadden haar vlak daarvoor opgehaald van het kinderdagverblijf. Haar leidster vertelde al dat mevrouwtje de hele dag wilde lopen en dus die dag ook niets anders gedaan had dan geoefend met lopen. Maar wel altijd aan de hand. Ze neemt je overal mee naartoe. Maar nog niet zelfstandig, tenminste, dat heeft haar leidster niet gezegd. (Al vragen we af of het toch misschien al die middag gelukt is).
Are you ready boots?
Stapperdestap
Terwijl ik voor het avondeten aan het kokkerellen was speelde vriendlief nog met onze dochter. Ineens staat ze op en loopt ze zowaar een meter heel relaxt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En hop, ze gaat weer zitten. Met open mond kijken vriendlief en ik elkaar aan, we beginnen te juichen en klappen en doen en vreugdedansje om Lola heen. Met een lach van oor tot oor klapt ze in haar handjes. Wat zijn we alle drie trots en verrast! Vlak daarna loopt ze meteen weer 3 meter. Wauw! Wat knap!
Het is zo gek om je kleine meisje ineens dan eindelijk echt te zien lopen. Nog een beetje gammel, dat wel, maar zoooo lief! En wat zijn we trots! Ze is echt niet super snel met lopen, maar dat is niet erg. Ze was er blijkbaar nog niet aan toe, en dat is prima. Maar wat leuk dat het nu dan toch eindelijk gelukt is.
Boem is ho
Helaas ging het vrijdagochtend niet helemaal vlekkeloos. Zomaar ineens viel mevrouwtje tijdens haar wandeling om de tafel met haar wang snoeihard boem tegen de tafel. Vlug een natte doek er op, wat natuurlijk helemaal niet leuk was. En nu lijkt je op “The Joker” van Batman, met een blauwe streep op haar wang. Alsof ze net een stift heeft gegeten als lunch. Oops! Achja, dat hoort er bij zeggen ze. Ze lijkt er gelukkig verder geen last van te hebben, maar echt charmant is het niet, hihi.
Mooie blauwe plek op d’r wang, oops!
Dan kan ik vanaf nu ook achter dochterlief aan gaan rennen, kan ik meteen weer aan mijn conditie werken. Dat is dan ook weer mooi meegenomen!
Vond jij het “los” lopen ook zo’n grote mijlpaal?
Natuurlijk is dit een grote mijlpaal! Ik denk dat iedere ouder een vreugde dansje maakt! Ik wel hoor destijds!
Hihi
Los lopen is zeker een enorme mijlpaal! Die eerste stapjes zijn heel bijzonder. Maar in het begin ook wel een beetje spannend, omdat ze nog niet zo stevig op hun beentjes staan.
Dat zeker…bink!
Ja, dat is zeker een grote mijlpaal! Erg leuk!
Leuk hè