Een tijdje geleden schreef ik over mijn borstvoeding problemen een blog “melkfabriek in staking“. Daarna ging het gelukkig wel weer wat beter, maar langzaam moest ik afbouwen naar alleen ’s ochtends en ’s avonds en sinds 19 december alleen nog maar de ochtend.
Ik merkte dat Lola de laatste dagen na de ochtendvoeding met gemak nog een volle fles er achteraan kon drinken. Dat was voor mij de druppel…letterlijk en figuurlijk.
Wat een dubbel gevoel gaf het mij dat ik nu, na ruim 8,5 maanden trouw voeden, met heel veel ups en downs nu toch echt voor de aller- allerlaatste keer dit intieme moment mocht delen met mijn dochter. Het voelde een beetje alsof ze vanaf nu zonder mij kan, wat eigenlijk ook zo is. Want iedereen kan haar een fles geven, maar alleen ik kan haar borstvoeding geven. Afgelopen vrijdag was het dan zo ver. Samen op de stoel in haar kamertje nam ik haar voor de laatste keer op schoot om te voeden en vertelde ik haar dat dit de laatste keer was. Ze begon meteen met drinken en ondertussen kwamen er allerlei emoties bij mij naar boven. Wat is het toch mooi om je kindje zelf te kunnen voeden en wat heb ik een geluk gehad dat het bij ons gelukt is. Ik vroeg papa om een foto van dit moment te maken en probeerde mijn tranen in te houden zodat Lola er niets van zou merken. Gelukkig had ze niets door en dronk ze lief verder.
En toen was het klaar…gedaan…schluss… over… na 8,5 maanden van spuitende melk, hevige stuwing en lekkende borsten die voor mijn gevoel 5 kilo pers stuk wogen. De keren dat ik het uitschreeuwde van de pijn en de tranen over mijn wangen rolden omdat het zo’n pijn deed. De charmante borstvoeding bh’s en zoogcompressen. De sexy kolfgeluiden die je kolf maakt terwijl ik me als een koe voelde die gemolken werd…Lola die geniet van mijn melk en daar zichtbaar groot en sterk van wordt.
Ik ben klaar, ik ben trots, ik ben verdrietig, en ik heb het na al die keren dat het vreselijk tegen zat toch maar volgehouden. Deze fabriek is (voorlopig) gesloten…hopelijk gaat hij in de toekomst weer open, maar dat zien we dan wel weer. Ik denk het wel hoor, want het is toch wel heel bijzonder als je borstvoeding kunt geven aan je kindje.
Afscheid nemen van een periode is altijd slikken. Maar het betekent ook een nieuw begin!
Dat zeker! Het is even wennen, maar het voelt goed.