Een brief aan mijn dochter – Lieve Lola – 8 maanden

Lieve Lola,

Vandaag schrijf ik weer een brief aan jou. Nog maar 4 maanden en dan ben je officieel geen baby meer. Voor mij ben je nu eigenlijk al geen baby meer. Je kunt steeds meer zelf en wat wordt je snel groot. Dat kleine afhankelijke hummeltje ben je al lang niet meer. Je bent een tevreden meid die (bijna) altijd vrolijk is.

Zelfs als je ziek bent blijf je vrolijk en klaag je niet. Al blaf je als een hond, heb je koorts en hangen de slingers snot onder je neus…je blijft lachen naar iedereen. Toen we afgelopen vrijdag voor de eerste keer naar de dokter gingen vond je zijn instrumenten reuze interessant en zat je vrolijk rond te kijken. Je werd helemaal goed gekeurd en kon meteen weer gaan. Het was de tweede keer dat je ziek was. Gelukkig lijk je er zelf vrij weinig last van te hebben.

Ook het eten gaat steeds beter. Je hebt al onder andere wortel, bloemkool, broccoli, sperzieboontjes, aardappels, peer, banaan, appel, mango en doperwtjes geprobeerd. Het gaat er allemaal prima in, zo lang je niet bent afgeleid. En dat ben je snel…je hoeft maar iets om je heen te zien wat je interessant vind en je draait je hoofd zo weg van het eten. Ook bij het kinderdagverblijf eet je sinds vorige week gezellig mee met een heerlijk fruithapje. Je vind het allemaal prachtig, zo met de andere kindjes samen eten. De juffen vinden je een leuk kind en zijn altijd dolenthousiast over je.

Het drinken doe je trouwens echt zo ontzettend gulzig de laatste tijd, zelfs al komt de melk door je neus er uit omdat je ineens hoest…jij geeft er niets om en drinkt zonder stoppen verder. Al verslik je je keer op keer, je moet en zal verder drinken. Niks of niemand zal jou stoppen met drinken. Iedere ochtend drink je trouwens nog fijn aan de borst. Ik ben zo ontzettend blij dat ik na 8 maanden je nog steeds borstvoeding geef! Dat hebben wij samen maar mooi geflikt…want dat ging lang niet altijd van een leien dakje, helaas.

Wat ook erg leuk en handig is, is dat je nu zelf je speentje in je mond kunt stoppen. Weliswaar niet altijd meteen op de juiste manier, maar uiteindelijk lukt het je vaak wel. Knap hoor! Vanmorgen werden we zelfs wakker van een spelende Lola die maar liefst 2 speentjes in haar handjes had. Je rammelde ze tegen de spijlen van je bedje, dat geeft ook zo’n leuk geluidje. Dat vind je leuk, want in je kinderstoel speel je ook vaak voor drummer met je speen. Keihard rammen op je tafelblad met een grote glimlach op je gezicht. Je vind het fantastisch.

Sinds begin dit jaar ben je echt een grote kletskous aan het worden. “Woorden” als “mama” en “gaga” komen vaak voorbij. Je kunt echt minuten lang blijven kletsen. Als papa en mama terug kletsen in jouw taaltje kijk je ons met een verbaasde blik aan, zo van…wat bedoelen zij nou. Het is zo’n grappig gezicht.

Rechtop zitten kun je ook steeds beter alleen, je oefent vaak met mij samen op de mat. Soms verlies je dan wel je evenwicht, maar dan vang ik je natuurlijk weer op. Je kruipt nog niet echt, maar verplaatst jezelf vaak super snel als we even niet kijken. Binnenkort zullen we maar eens het huis nakijken op snoertjes en stopcontacten voor jouw kleine vingertjes.

Wat ben je toch een lekker vrolijk dametje Lola. Iedere dag zie ik je gezichtje weer een beetje veranderen. Ik ben zo benieuwd hoe je er over een tijdje uit ziet, hoe je haartjes zullen groeien en hoe je bent als je geen baby meer bent. Soms kan het me niet snel genoeg gaan. Maar dan zie ik foto’s van jou als inimini baby en kan ik mij amper meer voorstellen hoe klein je toen was. Dan wil ik niets liever dan de tijd stilzetten of stiekem weer eventjes terug gaan naar toen.

Wat groei je hard en wat wordt je steeds leuker. Ik ben zo trots op jou. Je doet het zo goed allemaal!

Ik geniet elke dag weer van jou, lieve Lola.

Dikke kus,

Mama

x