Als ik vooraf geweten had...
Ik zag er echt verschrikkelijk uit met al die uitslag…
…dat ik vanaf de vijfde maand t/m de laatste dag van mijn zwangerschap op mijn hele lijf helemaal onder de uitslag zou zitten…
… dat ik daardoor extreme jeuk zou hebben, continu…dag en nacht…
… dat ik daardoor gemiddeld maar zo’n 2 tot 4 uur per nacht kon slapen…
… dat ik daardoor ook vriendlief naast mij wakker hield…
… dat ik door zo weinig slaap overdag natuurlijk me voelde als een vaatdoek, met jeuk!
… dat ik daardoor er verschrikkelijk uitzag met rode stipjes over mijn hele lijf…
Relaxen tussen de kussens en blijven lachen
… dat ik daardoor iedere twee weken bij de gynaecoloog en dermatoloog zat te huilen omdat ik er gek van werd…
… dat ze zelfs na meerdere bloedonderzoeken en andere testen nog steeds niet konden vinden wat er was…
… dat ik daardoor mijzelf keer op keer met vele tubes zalfjes moest smeren (over mij hele lijf) die tijdens een zwangerschap eigenlijk niet gebruikt mogen worden…
… waardoor ik steeds bij iedere apotheek meerdere waarschuwingen kreeg en ze met veel moeite (en een schuldgevoel) zo uiteindelijk toch mee naar huis kreeg…
… dat ik mij hierdoor erg schuldig voelde en ik mij zorgen maakte over de gezondheid van mijn kindje…
hmmz
… en ondertussen smeerde ik allerlei zalfjes, probeerde ik verkoelende smeersels, een havermout bad, reiki…maar NIETS hielp…
… dat ik langzaam GEK werd van de jeuk…en dat ik op een gegeven moment ECHT met geen mogelijkheid meer kon genieten en er soms echt doorheen zat…
… dat ik al snel merkte dat jeuk inderdaad VEEL erger is dan pijn…
… dat ik gelukkige iedere 2 weken een echo kreeg en was alles steeds goed ging met de kleine…
… dat ik na een maand begon ik met lichttherapie…
… dat ik dit drie keer per week mocht doen in een ziekenhuis vlakbij…
… dat ik pas na 3 maanden (= 3x per week, reken maar uit hoe vaak ik met mijn dikke buik daar in die lichtcabine heb gestaan) ben ik gestopt, omdat ik die dag ging bevallen…
… dat ik naast alle jeuk ook de hele zwangerschap veel last had van maagzuur had…BAH
vaste bushalte, Maxima Medisch Centrum
… dat ik als toetje ook nog eens aambeien kreeg…
… dat wanneer ik moest hoesten ’s morgens na mijn ontbijt, alles er van boven meteen weer uitkwam…
… dat ik de laatste weken een erg hoge bloeddruk had en alle symptomen van zwangerschapsvergiftiging, hoge bloeddruk, tintelende handen, hoofdpijn etc…en ik me moest melden als het erg werd…
… dat ik daardoor dus lekker gestrest werd omdat ik natuurlijk niet zelf wist wanneer ik aan de bel moest trekken…
… dat ik daardoor de laatste twee weken maar extra rustig aan heb gedaan en daardoor nog niet echt van mijn verlof heb kunnen genieten…
… dat ik door dit alles verre van een fijne zwangerschap heb gehad, maar er toch ondanks alle shit er wel het beste van heb weten te maken. Ik ben (bijna) altijd positief kunnen blijven, dit moest ook wel, want stress en een baby maken zijn geen goede combinatie. Dit ook mede door de steun van alle mensen om mij heen en vooral mijn vriend. Want ook voor hem was het verschrikkelijk om mij zo te moeten zien lijden…
… dat twee weken voor mijn uitgerekende datum mijn vliezen zouden breken en ik ineens nu al mama werd (ik was er eigenlijk nog niet helemaal klaar voor…voor mijn idee…ik had me op 40 weken of langer ingesteld, dus dat was echt even omschakelen)…
… dat ik na een behoorlijk heftige bevalling van 27 uur trotse mama zou worden van onze mooie dochter Lola…
… dat ik nu een prachtige print op mijn buik en bovenbenen heb als souvenir van Lola’s huurwoning in die negen maanden…
… dat deze buik nu echt niet meer vertoonbaar is op dit moment…
…als ik dat allemaal had geweten van te voren… pffff… had ik dat dan wel aangedurfd?
Achteraf kan ik alleen maar zeggen… ik zou het zo allemaal over doen!
Hiervoor heb ik dat allemaal heel erg graag over!!
Wat ik er voor terug heb gekregen is het dubbel en dwars waard geweest…
Maar zomaar even een kindje krijgen…gaat niet altijd zo makkelijk als sommige mensen denken…en heeft veel impact op je lichaam… en je bent achteraf echt niet meer hetzelfde…
Ik ben mama geworden, met alle cadeautjes die ik er bij kreeg, maar ik ben blij. Ik heb mij nog nooit zo gelukkig gevoeld, en eindelijk ben ik wie ik moest zijn…mama.
En ik ben trots op mijzelf. Mama Janske.
Ik geniet van al je mama verhalen :-). Zelf heb ik helemaal geen mama-gevoelens maar ik vind het wel heel interessant om te lezen hoe het nou allemaal gaat. En dat kun je goed.
awww, dat is lief Maaike! Thanks! 🙂
Aahw schat, wat vervelend om dit allemaal te lezen. Zeker geen pretje, damn. Durf bijna zelf niet meer zwanger te worden joh.. Alles wat je hoort tegenwoordig. Ik moet nog steeds snel langs komen bij jullie! Snel weer reünie plannen met de meiden! Liefs, kus en knuffel aan jullie allemaal!
hihi…achteraf kan ik er wel om lachen…maar toen….was dat toch wel even andere koek…gelukkig was al die tijd alles goed met de baby, en dat was voor mij altijd het belangrijkste… we moeten zeker snel even een nieuwe datum prikken 🙂 gooi er mar een paar in de groep zou ik zeggen 🙂 Gezellig!
Jeetje meis, wat heftig allemaal! Maar toch ook heel mooi om te lezen hoe positief je was en hoe het je allemaal waard was voor dat lieve meisje. Wat een mooie foto van kleine Lola!! ?
Dankjewel ?